Çin ile yapılan swap anlaşması sonrası Çin hükümeti Türkiye'den süt ve süt ürünleri ithalatını serbest bırakmıştır. Böylece dış ticaret açığı verdiğimiz Çin'e karşı bu açığı bir nebze de olsa kapatma ihtimalimiz doğmuştur. Ayrıca alınan ithalat önlemleri her ne kadar genel bir çerçevede olsa bile Çin'den ülkemize yapılan ithalatı sınırlamıştır.

Türkiye’de 1990’lı yıllarda IMF ile yapılan anlaşmalar sürekli hükümetlerin değişmesi ve art arda koalisyon hükümetlerinin kurulması yüzünden başarıya kavuşamamıştır. 2002 ve 2005 yılındaki anlaşmalarda ise başarının kaynağı büyük ölçüde siyasetin koalisyonlardan kurtulup tek parti hükümetine kavuşmasından kaynaklanmaktadır.

Aramco’ya yapılan saldırıyla Brent petrolde 60.4 dolardan 69.9 dolara kadar bir yükseliş gözlendi ve petrol saldırı sonrasındaki ilk işlem gününü 68.3 dolar civarında kapattı. Ortadoğuda İran-Suudi Arabistan arasında Yemen üzerinden yaşanan vekalet savaşı enerji arz güvenliği açısından bölgenin önemini bir defa daha ortaya koydu.

Ticaret savaşları gün geçtikçe kur savaşlarına evrilmektedir. Bu durumun küresel ekonomiye olan negatif etkisi ihmal edilemeyecek kadar büyüktür. Türkiye bağlamında bu etkinin, ilk aşamada negatif olsa bile, orta ve uzun vadede fırsatlar içerdiği muhakkaktır.

Gıda fiyatları son zamanlarda aşırı oynaklık göstererek enflasyon üzerinde oldukça etkilidir. Bu yüzden yapılması beklenen tedrici düzenlemeler ile tedarik zincirinin yeniden düzenlenmesi ülke refahına katkı sağlayacaktır. Öncelikle yem girdi koşullarının arttırılması ve dışa bağımlılığının azaltılması soframıza gelen et ve süt ürünlerinin fiyatlarında da tüketici lehine kazanımlar oluşturacaktır.

Ekonomi yönetimi ile uyumlu bir dış politika sürdürülmesi ve ekonomi yönetiminin siyasi gelişmelere göre tedbir alması için önceden bilgilendirilmesi ülkemiz gibi dış kaynağa gereksinimi bulunan ekonomilerin gelişiminde büyük önem taşımaktadır.

Brexit Birleşik Krallık’ın yani İngiltere, İskoçya, Kuzey İrlanda ve Galler’in Avrupa Birliği’nden çıkmasını simgeleyen bir terim olarak son dönemlerde sıklıkla karşımıza çıkmaktadır.

ABD üretkenliğini geride bırakmıştır, gün geçtikçe daha fazla tüketen bir topluma dönüşmektedir. Buna karşın, Çin gibi Doğu Asya ülkeleri üretimde çığır açan gelişmeler yaşamakta ve onca nüfusa rağmen kendi tüketiminden fazla üretip ürünlerini yeni pazarlara yaymak istemektedir. 2050 yılı için yapılan projeksiyonlarda Çin yerini korurken, Hindistan ABD’yi geçmektedir.

Sermaye kaynaklarının çeşitlendirilmesi önemlidir ve bu konuda kontrol bizim elimizdedir. Özellikle altyapı projelerinin finansmanında Çin, yatırımlarıyla dünyada ön plana çıkmakta, Avrupa Birliği ise sanayi yatırımlarıyla yakından ilgilenmektedir. Aslında yaşadığımız ve yurt dışı aktörler tarafından tetiklenen bu dalgalı durum tehditten öte bir fırsattır.

Yeni ekonomik model, geneli itibari ile yatırımcıyla barışık, adaletli ve ekonomik bağımsızlığımızı ön plana çıkaran bir yapıya sahiptir. Sürdürülebilir olması, kişi veya kurumların değişimine bağlı olmaması ise modeli bugüne kadar yapılmış diğer modellerden ayırmaktadır.