İpek yolu üzerinden gelen lezzet

Yolculuğu İpek Yolu üzerinden başlayan ve kökeni Çin’e dayanan ‘Mantou’ Anadolu’ya kadar geldi ve Türk mutfağına ismini mantı olarak altın harflerle yazdırdı. Mantıyı Türk insanı o kadar sevmiş ki hemen hemen her ilin kendine has bir mantısı ortaya çıkmış. Geçmişte Türkler ve Moğollar atlarıyla sefere çıkarken kurutulmuş mantıyı yanlarından eksik etmezmiş. 15’inci yüzyılda ise Osmanlı mutfağında buharda hazırlanıp kıyma haricinde nohut gibi bakliyat da iç harç olarak kullanılırmış. Fatih Sultan Mehmet haftanın beş günü sabah sofrasında mantı yerken, II. Beyazıt döneminde de Topkapı Sarayı’nın sonbahar yemekleri listesinde yer alırmış. Aslında Türkler için mantı başlı başına bir yemek olup, bazen haşlanıp, bazen kızartılıp, bazense buharda pişirilerek bir sosla servis edilen ve kaşıkla yenilen Eski Türklerde ‘tutmaç’ aşından türeyen bir yemek. Ülkemizde mantı ve çeşitleri birer kültürel miras haline gelmiş. Türkiye sınırları içinde mantı denildiği zaman, içi dolgulu hamur parçasına verilen isim olarak kabul edilir. Fakat ülkemizdeki coğrafi farklılıklar mantının şeklinde, isminde ve iç harcında değişiklikler göstermesine neden olur. Mantı, denilince akla ilk gelen ilimiz şüphesiz Kayseri’dir. Bir kaşığa kırk mantı sığdırmak da Kayserililer’in işidir. Ancak Niğde başta olmak üzere, Sivas, Sinop, Çorum, Yozgat, Tokat gibi bir çok illerimizde de geleneksel olarak mantı yapılıyor.

MANTI YAPIM AŞAMASI

Mantı, yörelere göre farklı biçimlerde hazırlansa da teknik olarak; hamur açıldıktan sonra küçük parçalara kesilerek et, mercimek veya yöresel iç konarak kapatılıp yine yöreye göre pişirilen bir yemek çeşitidir. Mantı, pişirme tekniklerine göre de yörelerde farklılık gösterir. Kimi bölgelerde yağda kızartarak yapılır. Ancak daha çok kaynar suda haşlanarak pişirilir. Üzerine sarımsaklı yoğurt ve domates sosu veya pul biberli kızdırılmış tereyağı eklenerek servis edilir. Mantı, fırında diğer börekler gibi de pişirilebilir.