Okumuş: Hafıza beddua yakışmaz ama kalbi de kırılmaz

Modern, sıra dışı bir imam... İki üniversite bitirmiş. Ezbere Kuran Okuma Yarışması’nda iki kere dünya birinciliği var.  Selman Okumuş’tan bahsediyoruz. Biz onu İngilizce hutbe okuması, elinde tabletiyle cemaatini karşılaması ve hiç yaşlanmamasıyla tanıyoruz. Kısaca imam Okumuş, maneviyatını yaşarken modern zamanın getirdiklerini de beraberinde yaşayan ve yaşatan biri. Şimdilerde çocuklara hafızlık yaptırırken, bir taraftan da 360 ekranlarında Ramazan Huzuru programına devam ediyor. Kuliste yakaladığımız Okumuş’a aklımıza ne düştüyse sorduk. Okumuş da tüm samimiyetiyle anlattı. 

İmamlık aile mesleği mi?   

Dedemler mollaymış. Kardeşlerimin hepsi hafız. Üç kuşaktır imamız ama evvelini bilmiyorum. İstanbul’da doğan bir imam çocuğu olarak Sultan Ahmet Camii’nde çocukluğumu geçirdim. Orada hocanın arkasında namaza duran ülke başkanlarını, cumhurbaşkanlarını, dünya liderlerini gördüm. Herkes gördüğünü yapar, benimser ve ona erişmek ister. Ben de Sultan Ahmet Camii gibi bir caminin mihrabından gelen manevi hal ve duyuştan çok etkilendim. O camiinin imamlarının her sabah bütün gazeteleri okuduklarını gördüm. O imamlar gündemi bilir, gün içerisinde cemaatin soracağı sorulara cevap bulurdu. Bir de o caminin imamları hem edebiyat hem de ilahiyat mezunuydular. Neden ‘Edebiyat okur ki bir imam’ diye düşünürken imamlığın sadece namaz kıldırma memurluğu olmadığını öğrendim. İmam hayatı önden takip edendi. Uluslar arası cemaattin halinden anlayan söylem gücü olup topluma hitap edebilendi. O hocaları gözlemledim. 

Başka bir meslek seçmeyi düşünmediniz mi?

Bir dükkanımız vardı. Orada zaman zaman ticaretle de meşgul oldum. Ticareti bilmeyen imamlığı da zor yapar. Çünkü paranın hesabını bilmeyen zekatı hesaplayamaz. ‘Ben maneviyat adamıyım gerisini bilmem’ demek olmaz.  

Eski köye yeni adet mi getirdiniz?

Aslında eski köye yeni adet getirmedim. Mesela Sultanahmet’e gelen cemaatin yüzde 30’u yabancıydı, gelen soruların yarısı İngilizceydi. Benim o cemaate de hitap etmem gerekiyordu. Dolasıyla o dili öğrendim. O zamanlar görev yaptığım caminin karşısında bir de engelliler merkezi vardı. İşaret dilini de öğrendim. Ama hutbeyi okurken işaret diliyle de konuşamayacağım için yanıma bir işaret dili uzmanı davet ediyordum. Bir gün camiye gelen Katar Kuvvet Komutanı bana ilk defa Türkçe, Arapça, İngilizce ve işaret dilinin bir arada kullanıldığı hutbe dinlediğini söyledi. Bunun gibi daha birçok farklı örneği yapmamın hep sebepleri var.  

Hutbeleri tabletten okuma fikri nasıl doğdu?

Tableti elime aldım çünkü vatandaş diyanetin, devletin gönderdiği hutbeyi dinlemek istemiyordu. O hafta Cuma’ya kadar dünyada, ülkesinde olup bitenleri Peygamber efendimizin hayatından örneklerle dinlemek istiyordu. Örnek veriyorum 15 Temmuz’da ağaç haftasıymış deyip ağaçtan bahsederseniz herkes tefe koyar. Ben de artık cemaatle arama kağıt koymayacağım dedim. Cemaatle göz teması kurmazsanız halk uyuyor. Tabletimi elime alıp bir Cuma’dan diğerine vatandaşın hayatın içinde yaşadığı şeylere değinerek hutbemi okudum.

Hep hayatta böyle bir tempoda koşarken ‘Of’ dediğiniz zamanlar olmuyor mu?

Oluyor tabii ki. Mesela Kur’an okuma yasağı koyduklarında dedim. Sebebi de başkaları da var neden hep sen okuyorsun idi. Öne çıkan hafızları durdurma hastalığı var. Ama asıl problem şeytan. Çünkü şeytan hafızın okuduğu Kur’an’dan çok rahatsız olur. Hafız Kur’an okursa adam günahtan uzak durur. İşte beni engellemeye kalkanlar için dedim ki: Allah’ım neden böyle yanlış anlıyorlar. Beni doğru anlasınlar diye dua ettim. Çünkü bunları yaptıranın şeytan olduğunu biliyordum.  

Olayları hep böyle mi yorumlarsınız?

Beni vuran adama bile beddua etmedim. Haksız yere vurdu neden vurduğunu da bilmiyordum. Yoğun bakımda acılar içindeyken ona beddua etmeyen insan başka türlü yorumlar mı? Çünkü beddua ettiğinizde sistem size döner. Birine beddua ettiğiniz zaman Allah’u Teala “Hani onu bana bırakmıştın” der. Ben onu Allah’a havale ettim. O da kendini cezaevinde asmış. Hiçbir hafıza beddua yakışmaz ve hiçbir hafızın da kalbi kırılmaz. Çünkü kırılınca insanın sonu çok kötü olur. Bu durumu da çok gördüm. 

Başka örnekler var mı?

Benim canımı sıkan iki tane amirim oldu. Birisi hemen beyin kanaması ve felç geçirdi. Öteki de arabası ile takla attı ölümden döndü. Beddua etmemeliyiz. Ama insan bir şey yaptığı zaman karşılığını görür. Mazlumun duası bir anda tecelli eder ve nereden geldi bu diye düşünürsünüz. 

Tekrar bir camide imamlık yapmak istiyor musunuz?

Çalıştığınız kurum bir şeylere sınırlı izin verince kafanıza göre çıkıp gidemezsiniz. Kuruma bağlı olarak çalışmak güzeldir. Fakat bir televizyon kanalına çıkmak için bile izin alana kadar çok zaman kaybedersiniz. Geriye dönüp baktığımda çok güzel anılarım ve cemaatlerim oldu. Ama caminin dışında hizmetin de ayrı bir mutluluğu olduğunu anladım.