Osmanlı’dan Christoph’a nostaljik bir yolculuk

20 yıldır bu işi yapıyorum. Şimdi modern resim diye bir şey çıktı. Herkes bunlara 300 bin 500 bin lira para ödüyor. Osmanlı eserlerinin uluslararası değerleri olmasına rağmen bu kadar rağbet görmüyor. Açıkçası insanlara bir moda oluşturuldu insanlar da onun peşinden gidiyor. Bizler, bugüne kadar çıkmamış bir eseri gördüğümüz zaman heyecanlanıyoruz. Mesela bir kahve soğutucusu gördüğünüzde şaşırıyorsunuz. ‘Nasıl yapılmış, niye yapılmış?’ diye. Mesela Tokat’ta bir kahve dibeği alıyorsunuz ve üstünden çapa çıkıyor. Sonra soruyorsunuz: Burada deniz yok ki bu niçin yapılmış? Devamında sembolleri araştırıyorsunuz sonra tarihin derinliklerine iniyorsunuz. Bu süreç insanı heyecanlandırıyor. Bizler yeni neslin antikaya yönelmesini istiyoruz. Birçok koleksiyoner var 40-50 yıldır topluyorlar. Bunlar çok değerli, müzelerde olmayan eserler. Şimdi bu insanlar öldüğü zaman çocukları bu bilinçte olmadığı için birkaç antikacı çağırıp içlerinden en yüksek bedeli verene bu ürünleri satacaklar. Ama antika bilgileri olsa bu geleneği devam ettirirler. 

KADİR DEMİR: ANTİKACILIK ÖZ İLE BİÇİMİN BİR ARADA OLMASIDIR

Antikacılık ailesinden bu kültüre aşina olarak ya da hasbelkader yanındaki insanlardan kaynaklı ilgi duyulmaya başlanan bir şey. Mesela benim çocuğum hiç ilgi duymuyor, hiç sevmiyor. Şu an öyle ama belli bir yaştan sonra geriye dönecek, fark edecek. Çünkü antikanın en büyük özelliği öz ile biçimin bir arada olması. Yani yeni ürünlerde görsel olarak çok güzel bir ürün alabilirsiniz ama onun özüne, içeriğine baktığınızda yok olup gitmeye mahkûm materyallerden üretilmiştir. Oysaki antika kalıcı materyallerden yapılan bir şeydir. Hem de eşi olmayan ustaların kendi özgür iradeleriyle yarattığı bağımsız ürünlerdir. Bugün bile özle biçimi bünyesinde barındıran artı sanatsal estetiği de olan her ürün antika ve kıymetli eşya olmaya adaydır.  Ama en önemlisi onun niteliğidir. Festival hakkında şöyle düşünüyorum. Şair üstat Bedri Rahmi Eyüboğlu diyor ki: “Şairim, Zifiri karanlıkta gelse şiirin hası, Ayak seslerinden tanırım. Ne zaman bir köy türküsü duysam, Şairliğimden utanırım.” Ben de antikayla ilgili nerede bir faaliyet, aktivite görsem minnettar kalıyorum.