Özgünlük için klasiği bilmek şart

Klasik sanatların merkezi İstanbul gibi görülse de Ankara’da da güçlü bir damar var. Bunun en güzel örneklerinden biri ebru sanatında yenilikçi bir bakışla soyut eserler veren Funda Köz Demirçin. Kendine ait Klytie Sanat Atölyesi’nde hem ebru yapan hem de öğrenci yetiştiren Demirçin, özgün işleriyle dikkat çekiyor. Klasikte yeni ve farklı dokunuşlar yaratabilmek için sağlam bir gelenek alt yapısının gerekliliğinin altını çizen Demirçin, “Klasik ebruya, malzemelerine, tekniklere hakim değilseniz özgün işler çıkarmanız imkansız.” diyerek sanatı sağlam temeller üzerinde öğrenip ilerlemenin önemini vurguluyor.

Alışılmışın dışında ebrularınız var. Ebru sanatına ne zaman başladınız ve nasıl bir süreç sizi bu noktaya getirdi?   

Farklılıklardan beslenen bir insanım. Bu hem bana hem de sanatıma oldukça olumlu katkılar sağlıyor. Ebruya olan tutkum uzun yıllar öncesine dayanıyor. Kişisel gelişim uzmanıyım, yıllarca bu alanda çalıştım. Dostum ve eğitmenim olan Rabia Zencirkıran daha önce bir dönem ebru eğitimi almıştı. Danışanlardan ve eğitimlerden sonra rahatlama ihtiyacımız oluyordu, merkezimizin bir odasını atölye yaptık, boyalarımızı kendimiz ezdik, fırçalarımızı kendimiz sardık, kitremizi hazırladık. Temelinden ilk tanışmam ve bağ kurmam bu sayede başladı. Sonra karma bir sergide ustam Bahtiyar Hira’nın dalgalı dediğimiz teknik ile yaptığı bir eseri ile karşılaştım ve eser beni içine aldı. Bu etkileşimden sonra hocamı bulup derslerine başladım. Tamamen klasik ebru eğitimi aldım. Dalgalı tekniğe geçebilmem uzunca bir zamanımı aldı çünkü ciddi bir boya ve kağıt hakimiyeti gerektiriyordu. Bir buçuk yıl önce kendi atölyemi açtım. 

Klasik ebru sizin için sadece zemin mi, ilham veren mi?

Klasik çalışırken çok fazla hayata dair şey düşünürüm, biriktiririm.Zamanla yapısal olarak orada da evrildim ve hâlâ değişim sürmekte. Kendi tarzımı oluşturmak için ayrıca bir çabam yok, akışla her şey zamanla hem değişiyor hem oturuyor. O an alev gibi yanan güller yapmak istiyorsam onu yapıyorum ya da mavi yapraklarda nefes alıyorum. Bu bağlamda klasik benim için, bir ilham kaynağı değil, tamamen bilinçli olarak katkımın olduğu teknik ve süreç. 

Bu ebruları yapabilmek için teknik bilmek yetmiyor sanırım...

Klasik ebruya, malzemelerine, tekniklere hakim değilseniz imkansız. Alt yapınızın sağlam olması gerekiyor. Bu da bana çalışmalarımda özgün efektleri, bile isteye gerçekleştirme olanağı sağlıyor. Yenilikçi ve cesur olmak her işte gerekli, özellikle de sanatta. Çalışmalarını yalnızca klasik yapan usta ve öğreticilere kesinlikle ihtiyaç var. Yoksa bu kıymetinin çoğu içinde saklı sanat nasıl devam eder ki? Ama yüzünü değişen insana, çevreye, şartlara ve dünyaya dönük tutmak gerek. Bana gelince kimse beğensin diye çalışmıyorum ebrularımı, ruhumu besliyorum onlarla. İçime sinmeyen işin gideceği yer çöp kutusudur. O çöp kutusuna atılışlarına şahit olup “Kıyıp nasıl atıyorsunuz?” diyen de çok oluyor “Ben ona kıymazsam o bana kıyar, çok daha iyilerini yapmalıyız” diyorum. İnsanlar boyasıyla, rengiyle ve biçimi ile çok iyi yapılmış klasik ebruyu ayırt edebiliyor. Ya da farklı olanın arayışındalar. Çünkü gelişen zamanla birlikte  Ebrunun yalnızca kadın ismi olmadığı çok iyi öğrenildi.

"Çalışmalarını yalnızca klasik yapanlara ihtiyaç var. Ama yüzünü değişen insana, çevreye, şartlara ve dünyaya dönük tutmak gerek." 

KALIPLAR ÖZGÜN İŞLERİ ENGELLİYOR