Minik Irmak’ın annesi ile ablasından yürek burkan sözler

“Nasıl gömdüyse öyle çıkartıp getirsin”

 

14 Ekim günü kaybolan kızının 9 gündür arandığını ancak hala bulunamadığını belirten anne Suriye Kupal, “Getirsinler kızımı, kızımı gösterip yavrumu bana versin. 9 gündür aranıyor. Madem yerini biliyor, göstersin çocuğumun yerini mutlaka biliyordur. Ne olur yerini göstersin. Ben hiçbir şey istemiyorum. Sadece yavrumu getirsin istiyorum” dedi.

 

“Nasıl gezebildi bu adam aramızda”

 

Katil zanlısına isyan eden ve gözyaşlarına boğulan acılı anne, “Nasıl gezebildi bu adam aramızda nasıl, nasıl atabildi yavrumu o çöplere. Getirsinler götürüp yavrumu oraya gömdüğü gibi yavrumu çıkartıp geri getirsin. Yavrum daha dün kucağımdaydı, yavruma ben doyamadım, doyamadım. O adamı yanıma getirsinler, konuşamıyordum, konuşacağım o adamla” ifadelerini kulllandı

 

Ailelere de seslenen anne Kupal, çocuklarına bakmalarını, kimseye güvenmelerini dile getirdi.

 

“Üzülüyorum, keşke gidip o adamın evine baksaydım”

 

Irmak’ın 10 yaşındaki ablası Ayşe Kupal da o gün yaşadıklarını anlatarak, “Evin önünde oynarken, Irmak’ın sesi kesilmişti, 5-6 dakika geçince babam ‘Irmağa bak’ dedi. Baktım yoktu. O arada katil Hikmet’in kapısı açıktı ve dışarıda evin önünde oturuyordu. Ben sordum, ‘Irmağı gördün mü’ dedim, ‘Hayır şuralarda oynuyordu’ dedi. Sonra aradık adamı da bulamadık. Üzülüyorum, kardeşimin bulunmasını istiyorum. O adamın da hapse girmesini istiyorum. O adam da bu mahalleye gelirse alacağım motor testeresini kıtır kıtır keseceğim. Keşke baksaydım o gün, o adamın evine baksaydım. En azında gizlice yapsaydım, içimden öyle bir histe geçiyordu. Keşke baksaydım” dedi.

 

“Gelin eve size bilgisayar açayım diyordu”

 

Katil Hikmet A’nın sürekli kendilerine güzel sözler söylediğini ve eve davet ettiğini anlatan Ayşe Kupal, sözlerini şöyle sürdürdü:

 

“Bizi evine katmaya çalışıyordu. Irmakla bana şeker, çikolata veriyordu. Bizi evine katmaya çalışıyordu. Gelin size bilgisayar, televizyon açayım derdi. Sonra ben de bir gün onu test ettim. Mahallede çocuklar vardı, ‘Hadi bilgisayar açacaktın, aç’ dedim. ‘Olmaz, çocuklar var’ dedi. Öpüyor, ceketimi çekiyor, sarılıyor. Fıstığım, canım, aşkım diyor. Şüphelenmiştim, endişelenmiştim. İçimde ‘Bir gün bize bir bela açacak bu adam’ diye bir histi. ‘Sen ya da Irmak benim kızım olsaydınız size top alırdım, bilgisayar, çikolata her şey alırdım’ diyordu."