92’nci yaşla gelen şiir kitabı: Kalpli Çınar

Süleyman Naili Köker beyefendiyi anlatmaya kalksam, sayfalar yetmez, kısa yoldan tanıtayım, o benim dayım…

1927 yılında İstanbul’da doğdu. Onu her zaman tam bir İstanbul beyefendisi olarak tanıdım, sakin, kalender, ailesine, evlatlarına düşkün bir baba.

Yaşamının en keyifli tesadüflerinden biri, öğretmeninin Eflatun Cem Güney olması. Gençler Eflatun Cem Güney ismine aşina değildir, hatırlatalım: 1896-1981 arasında yaşadı, öğretmen, ülkeye en büyük hizmeti, geleneksel masalları toplaması, Anadolu masal kültürünü canlandırmasıdır.

EFLATUN CEM GÜNEY İLHAM VERDİ

Dayım, Eflatun Cem Güney ile karşılaştığında ortaokul sonda, 15 yaşında, “Ondan aldığım ilhamla şiir yazmaya başladım” diyor. Sevdiğim yönü şu: Nazım Hikmet’in “Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı, yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin” mısralarına yakışır şekilde 92 yaşında şiirlerinden seçmeler kitabı için kolları sıvaması. Kitabın editörlüğünü torunu Reyhan Alara Şenlen’in yapmış olması da çok güzel… Şiir için “İnsanda tatlı ürpertiler meydana getiren bir ifade sanatıdır” diyen Süleyman Naili Köker’in Kalpli Çınar kitabı kitapçılarda satılmayacak, bu yazıyı, hayatını şiirle hemhal olarak geçirmiş bir duygu insanının mısralarının minik bir bölümüne tanıklık etmeniz için yazdım. 

Senin ışıktaki varlığın/Yokluktaki hiçliğin için/gösterdiğin ısrar/Sende teklik ve her an değişiklik var/Serinliği getiren konukluğun/Sıcakta özlenmeyen yokluğun/Şaşırtınca birilerini/ Benzetmeye çalışırlar sana kendilerini...