CRR’de Bosna gecesi: Lejla Jusic

Cemal Reşit Rey sahnesi dün akşam Saraybosna doğumlu Lejla Jusic ve orkestrasına ev sahipliği yaptı. Bis parçası ile beraber on dokuz şarkılık konserde, birlikte müzik yapma kolaylığı ve zevki dikkat çekiciydi; hani o kendiliğinden oluşmuş izlenimi veren “ensemble” disiplini ve ruhu. Ne klarinette, ne davulda ön alma, görünür olma çabası. Son yılların alâmet-i fârikası olan caz dayatmasının müzisyen “Birey” görgüsüzlüğüne karşı iyi bir reçete. Yerinde, ölçülü, bütünü gözeten ve vokale eşlikten öte, onu destekleyen bir anlayış.

 

Lejla Jusic’in etkileyici sesi sağlam bir klasik eğitimin tüm izlerini taşıyor. Gerçi ilk başlarda profesyonellik ve özgüvenin getirdiği rahatlık yorum kapasitesini gölgeledi. Yalnızca güzel sesler duyduk. Adeta “Fado”laşma süreci… Ancak, “Ah sto cemo Ljubav kriti” ile birlikte durum değişti. Sonraki parçaların hepsinde yorum gücü sesine eklendi.

 

Jusic akustik dünyanın insanı; o tınılara en yakın olduğu an, güçlü ses ve yorumuyla sizi en içerden yakaladığı an oluyor. “Evo Srcu mom Radosti” orkestra vokal uyumunun üst düzeyiydi denebilir.

 

 

Konserde üç de Türkçe şarkı seslendirdi: “Sevemez Kimse Seni”, “Hasretinle Yandı Gönlüm” ve “Üsküdar’a Gider İken”. Üsküdar’ın Boşnakça versiyonu ritm açısından sanki daha dolgundu. Sevemez Kimse Seni’de ise olası arabesk kaymaları temizleyen duru bir yorum göz doldurdu. Bu parçayı Slav konsonansıyla dinlemek ilginç olurdu.

 

Konserde seslendirilen şarkı sözleri ve Türkçe çevirilerinin yer aldığı program kitapçığı, izlemeyi kolaylaştıran iyi bir rehber olmuş.