Ben kaybedersem Türk kaybetti derler

Henüz 14 yaşındayken fazla kilolarından kurtulmak için gittiği kick boks salonunda başlayan macerası, üç kıtada dövüşüp dört dünya şampiyonluğu kazanmış bir fenomene dönüştürdü Vedat Hödük’ü. 17 yaşındayken Milli Forma altında Avrupa Şampiyonu olmasının ardından efsane menajer Tarık Solak ile tanışan ve hayatı değişen Vedat Hödük, profesyonel kariyerinde üç farklı kıtada çıktığı 38 maçın 36’sını kazandı ve ülkemize dört kez dünya şampiyonluğu gururu yaşattı. Son olarak Fransa’da ana haber bültenlerine konu olan Vedat’ın maçları onlarca ülkede Fox Sports gibi ünlü kanallarda naklen yayınlanıyor ve dünya çapında tanınıyor. Başarısının sırrını çok çalışması ve bayrak sevgisiyle açıklayan Vedat Hödük, bir anısını şöyle anlatıyor: Fransa’da bir maçta çok sert bir diz darbesi yedim ve yere düştüm, bir gözüm kapandı, müthiş acı çekiyordum. Antrenörüm havlu atmaya hazırlanıyordu fakat ülkem, bayrağım aklıma gelince ayağa kalktım ve maçı kazandım. Suratım öyle bir hal almıştı ki annem dört gün boyunca beni her gördüğünde ağladı. Fakat temsil ettiğim değerlerin büyüklüğü çok şeyi göze almamı sağlıyor. Çünkü ben kaybedersem ‘Vedat kaybetti’ demezler, ‘Türk kaybetti’ derler. Vedat Hödük ile olimpiyat başarısından, maça çıkmadan imzaladığı belgeye kadar pek çok konuyu konuştuk. 

ZAYIFLAMAK İÇİN BAŞLADI DÜNYA ŞAMPİYONU OLDU

- Kick boksla tanışma hikayen nedir, buralara nasıl geldin?

Nisan 1994 doğumluyum. Çocukken çok kiloluydum, 14 yaşımda zayıflamak için mahalledeki bir salona kaydolarak başladım bu spora. Bir sene mahalledeki salona gidip geldim fakat artık kesmemeye başlayınca başka yerlere gitmeye başladım. 17 yaşımda katıldığım bir turnuvada Türkiye şampiyonu olunca milli formayla Avrupa şampiyonasına gönderildim. Orada da şampiyon oldum.  Kariyerimin dönüm noktası Tarık ağabeyle(Solak) tanışmam oldu. Onun sayesinde onlarca ülkede maça çıktım, dört kez dünya şampiyonluğu yaşadım, Tyrone Spong, Mike Zambidis gibi efsane isimlerin de kazandığı A-1 kemerini kazandım. 

ANNEM DÖRT GÜN BOYUNCA BENİ HER GÖRDÜĞÜNDE AĞLADI

- Ailen ve yakınların kick boks maçlarına çıkmana nasıl yaklaşıyor?

Bırakmamı istiyorlar, riskli bir spor nihayetinde. Morluklar, kırıklar bizim işimizde normal şeyler. Fransa’da yaptığım bir maçta sert bir diz darbesi yemiştim, yüzüm şişti, gözüm kapandı. Babamın rengi sarardı. Annem dört gün boyunca beni her gördüğünde ağladı.

MAÇLARA ÖLÜM FERMANIMIZI İMZALAYARAK ÇIKIYORUZ

- Bir dönem kick boksla ilgilenmiş ve maçlara çıkmış biri olarak soruyorum bunu: Bazen bu sporu sen de fazla sert bulmuyor musun?  

Profesyonel olarak yapıldığında sert bir spor tabii. Avusturalya’da çıktığım dünya şampiyonluk maçında Yunan rakibim Chiotis’in kaburgası kırıldı mesela. İstemeden sebep olduğum bir şeydi fakat bu sporun içinde bunlar da var. Her maçtan önce başımıza gelecek her şeyin sorumluluğunu kabul ettiğimize dair evrak imzalatıyorlar. Yani bir nevi ölüm fermanımızı imzalayarak ringe çıkıyoruz.

KOŞUYA ÇIKIYORUM GİDECEĞİN YERE BIRAKALIM DİYORLAR

- Türkiye’de kick boksa ilgiyi nasıl görüyorsun?

Aslında insanlar çok ilgi duyuyorlar fakat yönlendirilmiyorlar. Salon, antrenör, birçok eksik var. Her şeyden önce ne yazık ki oturmuş bir spor kültürümüz yok. Sabah 5’te uyanıp dışarıda koşuya çıkıyorum örneğin, kulağımda kulaklık. 200 metre kadar gittim bir araba yanımda durdu, “Ağabey gideceğin yere bırakalım boşuna koşma” dedi. Bir kilometre daha ilerledim, bu kez polis durdurdu ‘nereye koşuyorsun sen’ diye.