Bireysel ve toplumsal adaletsizliğin engellenmesi için birey ve kurumlara yapılan eleştirilerin dozunun ve yönünün iyi ayarlanması gerekir. Ekonomik ve demokratik sıkıntılar için sadece eğitimi suçlamak sorumluluktan kaçmaktır. Cibran’ın da dediği gibi “adil olan” kişi veya kurumların kendi yarattıkları gerçeklikle yüzleşip üzerlerine düşen payı kabullenmesidir.

İyi bir eğitim, hiç kuşkusuz bireysel ve toplumsal kazanımlara katkı sağlar; bu karşı çıkılacak bir argüman değil. Fakat bundan daha fazlası var: Sosyal hareketlilik için iyi bir eğitim kadar, sağlam bir aile ve toplum yapısı da gerekli. Anne-babalar çocuklarının eğitimiyle o derece ilgililer ki –orta yaş ve üzeri bizlerin hayat tecrübelerinin tersine- çocuklarını başarı odaklı bir endişe ve stres çukuruna çoğu zaman bile isteye itiyorlar.