'Gönüllü annelik bize hediye'

Bir başka gönüllü anne ise Emine Akyüz. 31 yaşındaki Akyüz, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi’nde araştırma görevlisi. Genç yaşına rağmen üç yıl önce bir bebeğin koruyucu annesi olmuş. Ancak 9 ay birlikte yaşadıktan sonra bebeği biyolojik ailesine geri döndürülmüş. O dönemde sancılı bir süreç geçiren Emine Hanım, koruyucu annesi olduğu kızı ile görüşmeye devam ediyor. Ayrılık sürecinin etkilerini atlattıktan sonra Çocuk Evleri İl Koordinasyon Merkezi’ne gönüllü annelik başvurusu yapan Emine Hanım, bu yılın başından beri 4 çocuğa gönüllü annelik yapıyor ve koruyucu annesi olduğu kızı ile birlikte toplamda 5 çocuğu var. 

Emine Hanım gönüllü annelik yapmaya nasıl karar verdiğini şöyle anlatıyor: “Kararımın temelinde bugünden yarına çıkıp çıkmayacağımızı bilememek yatıyor aslında. Gücüm varken neden sevip sarmayayım? Koruyucu annelik başvurusu yaptığımda 27-28 yaşındaydım. Hesapta olmayan biçimde bebeğimin geri dönüşünün ardından boğuluyorum sandım. Ama gördüm ki yüzme öğrenmişim. O nedenle şimdi 1 değil 4 çocuğun gönüllülüğünü yapmaya çalışıyorum. Onlarla kendimi keşfediyorum. Ayrıca gönüllü olunca karşılıksız sevmeyi öğreniyorsunuz.” 

“Evlen, kendi çocuğunla ilgilen.” diyenleri çok dikkate almıyormuş Emine hanım: “O aşk ayrı, bu aşk ayrı  diyorum. Sanırım çevrem de bunu anladı artık. Ailem bana destek oluyor, zaten ne öğrendiysem önce annemle babamdan öğrendim. Kardeşlerim de bu konuda inanılmaz geniş yüreklere sahipler.” diyen Akyüz, yoğun iş temposuna rağmen çocukları hiç ihmal etmiyor: “Bir kere zaten sevdiğim işi yapıyorum, çocuk edebiyatı üzerine çalışıyorum. Onlarla bir araya geldiğimde de işimi yapıyorum aslında.“ Emine Hanım çocuklarla bir araya geldiklerinde tiyatroya gittiklerini, kitap okuduklarını ve oyun oynadıklarını belirtiyor. 

ANNELERE BİR GÜN YETMEZ 

Daha önce koruyucu annesi olduğu 4 yaşındaki kızının kendisine ‘anne’ dediğini dile getiren Emine Hanım, “Kızım ve gönüllüsü olduğum diğer dört çocuğum tanışıyorlar artık. Hatta çok seviyorlar birbirlerini. Büyükler -belki küçüğün kıskanabileceğini düşünerek- abla diyorlar. Anne, abla ya da ne derlerse desinler hissettiğim şey öyle derinden geliyor ki…” diyor ve ekliyor: “İlk kızım zaten beni büyüten tüm duyguları yaşattı, başkasını böyle çok sevemem zannediyordum. Oysa gönüllü annelikte birgün yanlarından eve dönerken birden kaldırıma oturup ‘Ben niye bu kadar güçlü şeyler hissediyorum’ diye şaşkın şaşkın ağlamışlığım var. Bu çok yoğun bir duygu… ” 

İleride kendi çocuğunuz olsun ister misiniz soruma ise şöyle cevap veriyor: “Hepimiz birbirimizin çocuğunu kendi çocuğumuzun sevgisiyle sarabildiğimiz gün yeryüzü de gönüllerimiz de yeşerecek. Gönüllü annelik yapmak yuva kurmaya, biyolojik olarak anne olmaya engel değil hatta birbirini besleyecek şeyler bunlar. Çünkü bence biz, sırça köşklerde pamuklara sardığımız çocukları diğerlerinden ayırmanın acısını çekiyoruz çoğu zaman.” 

Akyüz, Anneler Günü ile ilgili olarak ise şunları söylüyor: “Kaç çocuğa yüreğini açtıysan o kadar çocuk için ayrı ayrı endişe, sevgi hissediyorsun; buna hangi gün hangi gece karşılık gelebilir? Dilerim bu Anneler Günü annesiz yavruların, yavrulu yavrusuz annelerle kavuşmasını sağlayan bir gün olur şurada konuştuklarımızla. Dilerim “anne” olarak adlandırılsın ya da adlandırılmasın dünyayı güzelleştirecek kadınlara dolu dolu cesaret gelir, ben yaptıysam onlar kesinlikle yapar.”