Uykucu kediler

Kediler ah kediler! Tembel, nazlı, güzel gözlü, yumuşak tüylü, gamsız, yaramaz kediler ama her yerde ve kimi evlerde kediler... Sokakta, ağaçlarda, araçlarda, kızgın damlarda ve illa varsa sıcak bir köşede güneşin altında gerinen, esneyen, yalanan, en çok da uyuyan kediler... Bir komşumuz var, mahallenin kedilerinin annesi gibi. Anneler nasıl her gün çocuklarını besler, o da her gün kediler için alışverişini yapar. Onlar da ‘kedi annesi’ni kokusundan tanır, sallana sallana peşinden gider ve verdiği yiyeceklerden paylarına düşeni alıp bir köşede sakin sakin karınlarını doyurur. Onlar kadar şanslı olmayanları ise çöplerden medet umar.

BEN HUYLU BİR ADAMIM

Ev kedilerinden hiç bahsetmiyorum. Onlar zaten kedi değil evin bireyi. Sahipleri kedi dediğinizde alınıyor, “Oğlumun veya kızımın bir adı var” diyor. Pamuk, Kara, Zeytin, Minnoş, Kar, Nazlı... Cins cins kedi var, Van kedisi, Siyam kedisi, İran kedisi, cılızı, pofidik pofidik olanı, çeşitlilik saymakla bitmez.

Bir Fransız arkadaşım (Catherine Pinguet) ister Paris’te ister İstanbul’da yaşasın Tufan’sız olamıyor. Erkek arkadaşı değil Tufan, şu anda 12 yaşında olan kedisinin adı. Evin sahibi gibi... Bir özgüven, eda, kasılma, başına buyrukluk ki sormayın gitsin. Yatakta, mutfakta, kanepelerde, yemek masasının üstünde, hakimiyet kurmadığı alan yok. Ben deseniz huylu bir adam, orada tüy, burada tüy, yok artık masada da tüy, su içeceksin bardakta tüy... Ortamdan tüymek için neden çok ama arkadaş hatırı daha ağır basıyor doğal olarak.

Kediler nereden aklına geldi diyecek olursanız, uzun zamandır hayvan fotoğrafı çekmek üzerine yazı yazmak zaten aklımda vardı. Park etmiş bir motosikletin selesinde dünyayı umursamadan uyuyan kediyi görünce, hemen fotoğraf makinemi çıkardım. Işık ölçümümü, renk ayarlarımı yaptım. Kadrajda (çerçeve) önce tereddüt yaşadım. Yakın plan mı çeksem, normal açı mı yoksa geniş açıyla motosikletin tamamını mı görsem derken her üç açıyla da fotoğrafladım. Korkum kaldırımdan geçenlerin kediyi uyandırmasıydı ki bu benim fotoğrafı kaçırmam anlamına gelecekti. Riske girmemek için önce fotoğraflarımı çektim, sonra hangisini kullanacağıma karar verdim.

BEKLE DESENİZ DE DURMAZ

Aklınızda bulunsun ufacık bir kararsızlık, özellikle hayvan fotoğrafları çekerken konunun hiç çekilememesi sonucunu doğurabilir. İnsan değil ki “Bekle, pozunu bozma” diyesin, hele eğitimli bir hayvan da değilse daha da zor.

Motosiklette uyuyan kedi fotoğrafının teknik bilgileri şöyle: WB/beyaz ayarı cloudy/bulutlu /kapalı, ISO/ASA 125, shutter/enstantane 1/60, diyafram F:8, açı 35mm. Biraz geniş açı tercih ettim. O gün hava güneşli olmasına rağmen, binanın gölgesi motosikletin üzerine düştüğünden beyaz ayarını bulutlu konumuna aldım.

Okumaktan uyuyakalmış kedi fotoğrafına gelince... Bir kitap tezgahında uyuyan kediyi görünce, önce ne rahat hayvanlar uykuları gelince orada mı, burada mı, duvar dibinde mi, evde mi hiç düşünmeden (uykuyu kaçırmaya değer mi!) hemen oracıkta gözlerini kapıyorlar diye düşündüm. Sonra düşünmeyi bırakıp fotoğrafladım. WB/beyaz ayarını yine cloudy/bulutlu, ISO/ASA 200 (ortam çok aydınlık olmadığından), shutter/enstantane 1/60, diyafram F:8 idi. Biraz dar açı 80mm ile yaklaşmadan konuyu yakınlaştırarak çekmeyi tercih ettim. Şimdi düşünüyorum da neden ‘Uykucu Kediler’ bir sergi/gösteri konusu olmasın ki!

Haftanın Önerisi

Gürsel Bektaş’ın Işığın Arka Yüzü adlı fotoğraf sergisi 9 Kasım’a kadar Galatasaray’daki Canon Galeri’de... Kaçırmayın.