Türkiye’de eğitim hizmeti halkın en az memnun olduğu kamusal hizmetlerin başında gelmektedir. Ak Parti hükümetlerinin çoğu kamusal hizmet alanında özellikle piyasa temelli reformlar aracılığıyla önemli iyileştirmeler yapmış olmalarına rağmen, milli eğitim sistemi hâlihazırda bu reformlardan payına düşen alâkayı görememiştir. Yapılmaya çalışılan iyileştirmeler genellikle geleneksel milli eğitim örgütlenmesinin dar sınırlarına hapsolmuş görünmektedir. Eğitime ayrılan bütçenin artırılması ve din eğitimi konusunda çeşitli düzenlemelerin getirilmesi dışında eğitim sisteminin klasik problemleri ile yüzleşen bir eğitim reformu açılımı henüz gerçekleşmemiş ve reform ihtiyacı her geçen gün kendini daha çok hatırlatmaktadır.