Alevileri kışkırtmaya çalışanların unuttuğu veya unutturmak istediği bir şey var: Bu coğrafyadaki Alevilerin çoğu Kürt’tür ve Kürt olmanın çileleri ile de yüklüdürler... Alevilerin barıştan rahatsız olmaları, olmayacak bir şeydir... Kürt barışı, Aleviler için de bir yeni ufuktur. Aleviler kendileri için ancak bunu murat eder, bunu dillendirirler.

Ninem, benden sonra köye gitti ve orada verdi son nefesini. Geride gün yüzü görmemiş hayatından anılar bırakarak bana ve bir de Tanrı’dan, Dersim evliyalarından, insanları iyilik, doğruluk yolundan ayırmamasını, kötülüklerden uzak tutmasını dileyen dualar...

Çin’e kadar giden ama ‘hemşerimizdir’ diye en yüksek oyu aldığı memleketine seçimlerden sonra bir kez dahi gelmeyen, ‘yeni CHP olduk’ deyip dört yanına ‘ulusalcı’ denilen kişileri oturtan, ‘Kürtlerle eşit olamayız’ diyene laf ola beri gele ‘burası üniversite kürsüsü değil’ demekten gayrı lafı olmayan, Mustafa Kemal’i eleştirmeyi ‘ihanet’le eşdeğer gören CHP genel başkanları gördük...

İnancını (dahi) yakmış insanların birikmiş travmalarının, acılarının ağırlığı var omuzlarımızda. Bu ağırlığın altında ezilip kalmamanın yegane yolu ise, geleceğimizi sahici bir kardeşlik ülküsüyle kurmak için kavilleşmek...