Akıllardaki temel soru, yeni dönemde eğitimde tamamen sil baştan bir tavra girilip girilmeyeceği. Sektörün içinden biri olarak, sil baştan her türlü yaklaşımın olumsuz sonuçlarının, getirisinden daha fazla olacağını düşünüyorum. Bu yüzden sistemin değişim yorgunluğu göz önünde bulundurularak adımların temkinli atılması, sürecin sağlıklı yönetimi açısından büyük önem arz ediyor.

Öğretmenliğe kutsiyet atfetmek bizi başka bir yere savurur ve yine gerçeklikten uzaklaştırır. Öğretmenlik kutsal değil ‘seçkin’ bir meslek olmalıdır. Asıl ‘seçkinler’ gerçeklikten uzak diyebilirsiniz ama seçkin kelimesine yüklediğim anlam ‘jakoben’lik değil. Seçkinlikten kastım tercihleri, davranış ve üslubu ile sosyal gerçekliğin farkında sosyo-kültürel anlamda müktesebatı güçlü bir münevver profili.

Yeni uygulama ile birlikte okul dışı kaynaklara; yani özel derslere, etüt merkezlerine, ek kaynaklara ihtiyacın artıp artmayacağı konusu önemli gündem maddelerinden biridir. Bakanlığın ve İl Milli Eğitim Müdürlüklerinin iletişim süreçlerini sağlıklı işletmesi bu konuda öncelikli strateji olmalıdır. Bakanlığın iletişimde boşluk bıraktığı her nokta okul dışı girişimler ya da kaynaklar tarafından doldurulacaktır.

Müslüman eğitim bilimci ve felsefeci Seyyid Muhammed Nakıb El-Attas “Eğitimin nihai amacı iyi bir insan yetiştirmektir” diyor. Peki amaç bu kadar açıkken yöntem nasıl olmalı? Yani eğitimle nihai olarak iyi insanları nasıl yetiştiririz? Bunun çoktan seçmeli sorularla başarılamayacağından artık eminiz.

En baştan bazı doğru bilinen yanlışları düzelterek başlayalım. Müfredat, ders kitabı değildir. Dolayısıyla aklınıza gelen her şeyi müfredata koymak ya da müfredatta görmek teknik olarak mümkün değildir. Bununla birlikte müfredat, eğitime, özellikle de ders kitaplarına çerçeve veren ve öğretmenlere yol gösteren bir tür pusula olarak tanımlanabilir. Öğretmen kaptan, müfredat pusuladır kısaca. Müfredat iyi tanımlanmaz ve çerçeve sağlıklı bir şekilde kurgulanmazsa da yolumuzu kaybetme riskimiz her zaman vardır. Hele de Türkiye’nin büyük bir sosyal ve siyasal dönüşümün arifesinde olduğu bugünlerde bilhassa eğitim alanında benzer değişim ve dönüşümü yakalayabilmek için pusulamızın ayarını iyi yapmamız gerekir.

Öğretmenlerin pek çoğu eğitimde ‘büyük anlatı’dan yorgun. ‘Kocaman’ politikaların Hakkâri’ye çoğu zaman uymadığını, Hakkâri’nin ve bölgenin sosyolojisine hâkim olmadan Çankaya standardında eğitim politikalarının Türkiye’nin hemen her okuluna uydurulmaya çalışılmasının eğitim politikaları geliştirilirken bir illüzyona neden olduğunu söylüyorlar.