Zaman zaman içinde, kalemler Gül’ü yazdı, kelamlar Gül’ü söyledi. Lâkin yazmakla bitmedi, bitirilemedi. Adına na’t denildi Gül methedildi, hilye denildi vasıfları bir bir aherli kağıtlara döküldü. İlahiler söylendi, divanlar dolduruldu, mesneviler adını anarak başladılar söze. Kağıt, kalem ve kitap... Söz, kelam ve hitap... Hepsi Gül’e âşık, Gül’de buldu rengini.