Selam gökyüzü Biz geldik!..

Ölüdeniz’de Babadağ’ın o benzersiz manzarası eşliğinde yaptığım tandem uçuşunun ardından kapıldığım gökyüzü sevdasının yamaç paraşütü öğrenme çabalarıyla reçetelendirilmiş kısmıdır okuyacağınız satırlar…

Biraz uzamış olsa da benzersiz sevdanın büyük buluşmayla sonuçlandığı adrese doğru İstanbul’dan başladı yolculuk… Benim gibi farklı illerinden gelen 20 arkadaşımızla birlikte Türk Hava Kurumu’nun Eskişehir-İnönü tesislerinde buluştuk. 

Şehir dışından gelen bir grup arkadaşımla 10 gün süren kurs boyunca tesislerin misafirhanesini kullandık. İlk gün teori dersi başlangıcıyla yaşanan tanışma faslında hepimiz biraz da olsa birbirimizi tanıdık. Üniversite öğrencimiz de vardı, bankacımız da…

İnönü’de daha sonra akşam yemekleri için vazgeçilmez adresimiz olacak ilçenin iki lokantasından biri olan mekanda neşeli akşam yemeğiyle startını da veriyoruz. Yamaç Paraşütü’nün ne olduğuyla başlayan; Aerodinamik, Sevke İdare, Meteoroloji, Emercensiler gibi konu başlıkları altında teori derslerimizi tamamlıyoruz. 

VİRA BİSMİLLAH YER ÇALIŞMASI…

Ertesi gün, yamaç paraşütü’nün en eğlenceli kısmı yer çalışması için tesislerin o dev yeşil sahasına dağılarak, rengarenk kanatlarla bir anda mekanı çiçek bahçesine çeviriyoruz… Kanadın sönmesi, koşununun yetersizliği, kanadı tepeye çekememek, sürüklenmek artık payımıza ne düşerse ilk etapta her türlü sıkıntıyla tanışarak, kanatlarımızı havalandırmayı başarıyoruz. Bir sonraki gün ise Yamaç Paraşütü Temel Eğitim kursumuzun hocaları; Şener Erdal, Yavuz Aslan, Sedat Şişman, bizim küçük tepe çıkışlarımızı yapabileceğimize kanaat getirdikleri için Eskişehir yakınlarında mevki için tüm ekip yola çıkıyoruz. Küçük bir konvoy edasıyla yola koyulurken, yamaç paraşütünün olmazsa olmazı ay çekirdeği stoklarımızı doldurarak büyük bir keyifle uçuşa çıkıyoruz. 

BEREKETLİ SOFRALAR

Hocaların her kursiyerin üç uçuşuna ‘OK’ verdiği bu ayakların yerden kesildiği ilk adımlar, biz yeni çekirgeleri yorgun bir günün ardından mutlu etmeye yetiyor da artıyor bile…

Gelen hafta sonu aynı zamanda küçük bir krizi de bırakıyor avuçlarımıza…

Kampa yatılı kalan bizler için sabah kalktığımızda sıcak bir kahvaltının olmaması haberi karşısında tüm ekip organize olarak bir anda; menemenden başlayan geniş bir kahvaltı mönüsüne ulaşan mükellef bir sofra hazırlıyoruz elbirliğiyle… İmece usulü hazırlanan muhteşem sofranın bereketi; bir başka, lezzeti ise tarif edilemez boyuta ulaşıyor. Bereketli sofralardan kampın doğal konukları patili dostlarımız köpekler ve kediler de nasiplerini yemek sonrası alıyorlar her gün…

SÜRÜKLENMEDEN NASIL KURTULURUZ?

Nice savaşlar kazanan Napolyon’a, “Sınav” demişler, dizleri titremiş derler… Bize de “Sınav” dediler, “Varız” dedik tabii ki!.. Kimisi çoktan seçmeli, kimi açıklamalı sınav sorularını da geçiveriyoruz… 

Sınavda “Sürüklenmeden nasıl kurtuluruz?” sorusuna “B Stolu yapmak” şıkkının başıma geleceğini hiç düşünmemiştim ama o da oldu!.. Neyse ki fazla sürüklenmeden tecrübe etme şansı buldum. 1.5 tonu rahatlıkla kaldırabilecek kanatlardan uzanan incecik iplerin ucunda çaresiz kalıverdiğim anda kanadın bir tarafını bırakıp, diğer elimle o renkli ipleri nasıl koluma dolayabildiğime şu an dahi şaşırıyorum. Demek ki neymiş? Her zaman olduğu gibi zor; oyunu bozarmış...

Sertifika alabilmek için gerekli olan ‘yedi uçuş’u tamamlamış olmama rağmen kaçak-göçek dokuz uçuş yapıyorum...