Son iki terör saldırısı sonrasında yargı süreci eleştirilse de hem Norveç hem de Yeni Zelanda terörizmle mücadele birimleri başarılı bir kriz yönetimi örneği gösterdi. Çünkü saldırılarda beklenilen karşılıklı radikalleşme süreci toplumsal tabanda bir dirençle karşılandı. Saldırıyı gerçekleştiren politik şiddet grubunun nasıl tanımlandığından ziyade öncelikli olan husus terör saldırısının neyi amaçladığıdır. Bu hesap edilmezse terör örgütlerinin hesapladığı karşılıklı radikalleşme sürecine girilir.

Terörizmle mücadele noktasında 90’lı yılların vermiş olduğu en önemli ders, tehdidin doğasını anlamanın gelecek saldırıları engellemede önemli olduğudur. Bugün Avrupa’daki birçok istihbarat servisi DEAŞ ve benzeri örgütlerin tehdit doğasını algılamaya çalışırken aşırı sağ grupların radikal çevresini görmezden gelmektedir.