Son günlerde yaşanan siyasî gelişmeler sebebiyle Türkiye’deki hükûmet sistemi ve sistem sorunu tartışmaları yeni bir boyut kazanmıştır. Cumhurbaşkanının doğrudan halkoyu ile seçilmesini öngören 2007’deki anayasa değişikliği referandumuyla teorik olarak bir sistem değişikliği gerçekleşmiş, 2014’te cumhurbaşkanını halkın seçmesiyle birlikte de adı konmamış bir yarı başkanlık sistemine fiilen geçilmiştir.

2011’de Necdet Özel’in Genelkurmay Başkanı olması sonrası Türkiye siyasetinde ciddi değişikliklerin ve kırılma anlarının yaşandığına tanık olunmuştur. Necdet Özel’in Genelkurmay Başkanlığı görevi süresince TSK mensuplarının siyasî tartışmalardan mutlak derecede uzak durma gayreti her türlü provokasyon ve saldırılara rağmen büyük ölçüde ve geçmiş tecrübelerle kıyaslandığında olağanüstü bir kararlılıkla sürdürülebilmiştir.

1950 seçimleri Türkiye ve esasen Orta Doğu demokrasi tarihi açısından bir dönüm noktası olmuştur, zira o güne kadar TBMM’nde gerçekleşenler tek-parti rejiminin bir uzantısı işlevi olarak algılanmakta ve toplumda bir çaressizlik hissini uyandırmaktaydı. Dolayısıyla, devletçi ve elit bir tek-parti geleneğinin temsilcilerine karşı seçmenlere ilk defa kendi iradelerini belirleme hakkı tanınmıştı.

Akan kanın durdurulması adına “insani müdahaleler için ön-taahhüt sistemlerinin” uluslararası hukukî geçerliliği olan bir kontrat yolu ile hayata geçirilmesi, BMGK veto tıkanıklığını ve müdahale sorununu çözmek için etkili bir adım olabilir.