Arif Nihat'ın "Yürü; hâlâ ne diye oyunda, oynaştasın?/ Bilmem, neden gündelik işlerle telâştasın" uyarısını dikkate alıp bu aziz milletin bir ferdi olarak şöyle bir silkinip kendimize gelmenin, kendimiz olmanın ve kendimiz gibi davranmanın vaktidir. Ahmet Er, 1960 sonrası Libya'da yaşlı bir adamın elini öperken adam da ani bir hareketle onun elini öper ve "Hangimiz kârlıyız?" diye sorar. Ahmet Er'in; "Tabiî ki bir büyüğün elini öpmekle ben kârlıyım" cevabına karşılık yaşlı adam şöyle der: "Hayır ben kârlıyım! Sen Fizan Çölü'nde kör bir bedevinin elini öptün, ben ise Osmanlı'nın elini öptüm".