Malatya'dan bir festival geçti

2019’un sonlarına doğru yaklaşırken film festivallerini de geride bırakıyoruz. Butik festivaller dışında önümüzde 28 Kasım ile 1 Aralık tarihleri arasında gerçekleşecek Kayseri Film Festivali ile 6-12 Aralık tarihleri arasında düzenlenecek olan Antakya Uluslararası Film Festivali var. Festivaller güzel. Eğer doğru bir ekip tarafından yönetilir, sinema ortak amaç olarak belirlenirse hem yapıldığı bölgeye hem de sinemamıza katkı sağlar. Türkiye’de neredeyse Anadolu’nun her bölgesinde irili ufaklı bir film festivali var. Bu festivallerden biri de geçtiğimiz günlerde gerçekleşti: 9. Uluslararası Malatya Film Festivali. Malatya Valiliği, Malatya Büyükşehir Belediyesi, Battalgazi ve Yeşilyurt belediyelerinin işbirliğiyle; Kültür ve Turizm Bakanlığı Sinema Genel Müdürlüğü’nün katkılarıyla düzenlenen festivalde ülkemizden farklı biçimsel formatlarda birçok film gösterildi ve yarıştı. Ulusal kısa kurmaca yarışma filmlerinin dikkat çektiği festivalde Ali Can Yücesoy’un Taş adlı kısa filmi en iyi film seçilirken, Umut Evirgen’in İyi Yemek Öldürür adlı kısa filmi Jüri Özel Ödülü’ne layık görüldü. Sürekli değişen yönetimler nedeniyle bir istikrar yakalamayan festival umuyoruz ki bundan sonrası için kendini yüksek sesle ifade eden, sinemaya ve sinemacıya katkıda bulunabilen bir organizasyon haline gelir. 

KISA FİLMLER UZUNLARI SOLLADI 

Festivalin neredeyse bazı uzun metrajlı filmlerin bile önüne geçen filmler ise kısa film seçkisindeki filmlerden oluşuyordu. Farklı içerik kaygılarıyla; farklı lokasyonlardan bu kısa filmlerden kimi kapitalist düzene ağır eleştirilerde bulunurken kimi de mezarlıkta çalışan çocukların içler acısı hayat hikâyelerine dikkat çekiyordu. Türkiye’nin dört bir yanından kısa filmlerin gösterildiği seçkide Umut Evirgen’in İyi Yemek Öldürür adlı filmi, vegan bir şefin mesleğiyle çelişkili yaşamını gözler önüne sererken, Mehmet Oğuz Yıldırım’ın Lekesiz adlı filmi ise sinemaseverleri ölen eşinin ceketindeki lekeyi çıkarmaya çalışan bir kadının naif öyküsüyle buluşturdu.

Ali Can Yücesoy’un Taş adlı kısa filmi ise tabularımızı taş metaforuyla diline dolarken, M. Zahid Çetinkaya’nın Fraktal adlı filmi geçmişten günümüze değişmeyen, televizyon başta olmak üzere teknolojik araçların hayatımızı nasıl etkisi altına aldığını ve uyuşturduğunu televizyon karşısına konumlandırdığı bir adam üzerinden örneklendirdi.

FESTİVALDE MANAS DESTANI 

Festivalin uluslararası seçki bölümünde gösterilen filmlerden Sayakbay adeta sinemaseverleri Kırgızistan’a götürdü. Kırgız yönetmen Ernest Abdıcaparov’un Manas Destanı’na ses veren, 20. yüzyılın en büyük manasçısı ve Homeros’u olarak kabul edilen Sayakbay Karalayev’in hayatını anlatan Sayakbay adlı film festivalde yoğun ilgiyle karşılandı. Film, Kırgızların son büyük manasçısı ve dünyaya XX. Asrın Homeros’u olarak tanınan Sayakbay Karalayev’in yaşamını anlatıyor. Kırgızistan’ın eşsiz doğal görüntüleriyle desteklenen film, uzun tek planlarıyla da dikkat çekiyor. Peki, Sayakbay kim? Sayakbay Karalayev 1894 yılında Isık-Göl bölgesinde doğdu. Sayakbay, Manas, Semetey, Seytek ve onların devamı olan Kenen, Alımsarık, Kulansarık destanlarının tamamını bilen ve 20. yüzyılda Kırgızların yetiştirdiği en büyük destancı. Uzmanlar onu 20. asrın Homeros’u olarak nitelendiriyor. Gerek Manas gerekse anlattığı diğer destanların yaşatılmasında ve tespitinde özel bir yere sahiptir. Sayakbay’ın anlattığı Manas varyantı hacim olarak dünyanın en hacimli destanı sayılır. Anlattıkları Manas, Semetey, Seytek ile Kenen, Alımsarık ve Kulansarık’la birlikte toplam 500 bin 553 mısra. Büyük Manasçı Sayakbay Karalayev, 7 Mayıs 1971’de Frunze’de dünyaya gözlerini kapadı.