''O fotoğrafın çekilmemiş olmasını dilerdim''

Kanada'nın Manitoba eyaletinin başkenti Winnipeg'de düzenlenen Barış Günü kutlamalarına katılan Phuc, St. Boniface Katedrali'nde düzenlenen törende, o günlere ait hatıralarını anlattı. Kanada'da yaşayan ve adına kurduğu Uluslararası Kim Vakfı ile savaş mağduru çocuklara yardım eden Phuc, birçok kimsenin adını bilmemesine rağmen, "Resimdeki Kız" olarak çok meşhur olduğunu söyledi. "O fotoğrafın çekilmemiş olmasını dilerdim" diyen Kim Phuc, şunları anlattı:

-"Her yer çok sıcaktı"-

"1972'de o fotoğraf çekildiğinde 9 yaşındaydım. Ailem, daha güvenli olur diye bizi bir tapınağa saklamıştı. Savaş zamanıydı ve hiçbir yer güvenli değildi. Tapınaktaki üçüncü gün Güney Vietnam askerleri geldi ve oradan çıkıp olabildiğince hızlı koşarak uzaklaşmamız gerektiğini söylediler. Bir anda uçaklar belirdi. Çok hızlıydılar ve her yere bomba atıyorlardı. Dört bomba atılmıştı ve ben ortasında kaldım. Her yerim yanmıştı. Her yer çok sıcaktı, canım çok yanıyordu ve ben ağlıyordum. Hem koşuyor, hem ağlıyordum. Yanımdan geçenler matarasından üzerime su serpti. Nick Ut, fotoğrafı o sırada çekmiş. O bombalamada, 9 aylık ve 3 yaşındaki iki kuzenim ölmüş. Beni hastaneye götürdüler."

-"O fotoğrafı ilk gördüğümde çok utandım"-

Hastanede kaldığı 14 ay boyunca acılı ve zor günler yaşadığını ve 17 ameliyat geçirdiğini anlatan Kim Phuc, hastaneden çıkıncaya kadar fotoğrafını görmediğini söyledi. Fotoğrafı ilk görme anını anlatan Phuc, "Hastaneden çıktığımda babam bir gazeteden keserek sakladığı fotoğrafı gösterdi. Çok utandım. Ne de olsa ben bir kızdım" diye konuştu. O an çok sinirlendiğini ve allak bullak olduğunu ifade eden Phuc, "Erkek kardeşimin giysileri vardı ama ben çıplaktım. O an, o fotoğrafın hiç çekilmemiş olmasını diledim" diye konuştu.

Uzun yıllar boyunca yanıkların izleri ve yaşadığı travmanın psikolojisi ile mücadele ettiğini kaydeden Phuc, "Kendimden, savaşa neden olanlardan ve hatta savaşın olmadığı yerlerde normal hayat sürenlerden nefret ettim. Onlara hep gıpta ettim. Ben de normal bir hayat sürmeyi isterdim" dedi. O yıllarda aynaya baktığında, vücudundaki izler nedeniyle bir daha asla kısa kollu gömlek giyemeyeceğini, kimsenin kendisini sevmeyeceğini düşündüğünü ifade eden Kim Phuc, "Yemin ederim üç gün boyunca uyuyamadım ve ağladım" diye konuştu.

Aradan geçen yılların ve yaşadıklarının kendisine çok şey öğrettiğini söyleyen Phuc, "Bu fotoğrafı artık barış için kullanıyorum. Vakıf olarak savaş mağduru çocuklara çok fazla şeyler anlatmama gerek kalmıyor. Onların fotoğrafı görmesi yetiyor. Yanıklarımın izlerini ise artık seviyorum. Onlar bana nereden geldiğimi hatırlatıyor. Kalbiniz iyileştikten sonra, dışınızın nasıl olduğunun önemi kalmıyor" dedi.