Koç Ailesi’ne taziye akını

Bir babanın en acı anı

“Barışta oğullar babalarını gömer, savaşta babalar oğullarını”...  Ünlü tarihçi Heredot’un 

2.500 yıl önce söylediği bu söz, Oxford Üniversitesi profesörü J. R. R. Tolkien’in yazdığı Yüzüklerin Efendisi kitabında “Babalar çocuklarını değil, çocuklar babalarını gömmeli” sözlerine dönüşmüştü. Çünkü bir baba için hayattaki en büyük acı, evladını kaybetmekti. Türkiye’nin en büyük işadamlarından biri Rahmi Koç’un önceki gün Beykoz Devlet Hastanesi merdivenlerinden inerken yüzünde Tolkien’in anlatmaya çalıştığı o en büyük acıyı tatmış bir babanın kederi vardı. Türkiye’nin en güçlü adamlarından biriydi ama o da bir babaydı ve oğlunun engellenemeyen kaderini kabul etmek zorundaydı.

Babamın bu kadar üzüleceğini bilseydim Beşiktaşlı olurdum

Mustafa Koç, katıldığı bir televizyon programında babasının 50 yıllık çalışma hayatına ilişkin satırbaşlarını sıralarken “Kapanma aşamasına bile gelen Otosan’ın Ford’la ulaştığı bugünkü başarılar Rahmi Koç’un eseridir” demişti. Aile arasındaki takım tutma rekabetinden de söz eden Koç “Babam yaşlandıkça, daha doğrusu yaşı ilerledikçe, enerjisi artıyor, günü 36 saat gibi yaşıyor. İçindeki Beşiktaş sevgisi iyice su yüzüne çıkıyor. Fenerbahçe başarılı olunca, babamın üzüldüğünü görüyorum, ben de üzülüyorum. Beşiktaş başarılı olunca, babam seviniyor ama benim üzüldüğümü görünce, yine üzülüyor. Onun böyle etkileneceğini küçükken düşünebilsem, Beşiktaşlı olabilirdim” açıklaması yapmıştı. Rahmi Koç ise çeşitli sohbetleri sırasında Mustafa Koç ile Ali Koç’u evdeki garsonun gizli gizli Fenerbahçe taraftarı yaptığını, Ömer Koç’u ise son anda Beşiktaş saflarında bırakmayı başardığını anlatıyor.

Safari’deki en zor anı..

Mustafa Koç, Afrika’daki vahşi yaşamı uzun yıllardır amatör ruhla sürdürdüğü fotoğraf sanatı alanındaki birikimlerini ‘Karşılaşmalar’’ sergisinde derlemişti. Mustafa Koç safarideki en zor anının bir leopar ile karşılaşması ve bu anı fotoğraflaması olduğunu anlatmıştı. Koç o anı şöyle dile getirmişti: “Rehber buldu. Çok uzaktan dürbünle tespit etti yerini. Gittik ve herhalde 2 buçuk 3 saat ağacın önünde neredeyse nefes almadan bekledik.Ondan sonra yavaş yavaş çıkmaya başladı. En zor anım oydu... Ondan sonra sergideki kareleri çekmeye başladık. O bakımdan kendimi çok şanslı hissediyorum. Daha sonra ağaçtan inere kayboldu.”

Kapı kapı dolaşıp harçlık toplardık

Bir dönem bir gazeteye verdiği ropörtajda çocukluk anılarından bahseden Mustafa Koç şunları anlatıyor: “İki şey vardı; ya tatile giderdik, o da geceden hazırlanırdık zaten, genelde Uludağ filan. Veya bayramlıkları giyip aile büyüklerini ziyaret ederdik. Kim kaç para toplayacak diye merak ederdik. Dedem bize bayramlarda para verirdi. Yepyeni kullanılmamış banknotlar cebinde bulunurdu. Babamla bayram namazlarına giderdik...’