PKK sevdalısı sanatçılara açık mektup!

Sanat dünyasında belli çevreler sözde özgürlükçü ve barışçı kampanyalar yürütüyor. Bildiriler yayınlıyor, imza kampanyaları düzenliyor. Ancak terör örgütünü ve uzantısı yapıları destekleyen bu türden ‘barış çabaları’nı gerçekçi bulmayanlar da var. Kişisel blogunda bu türden sözde sanatçılara yönelik açık mektup kaleme alan oyuncu Ali Nuri Türkoğlu, “Ey alnında ışığı ilk hisseden 'sanatçı' meslektaşım. Ey ışıksız kuytu köşelerin 'yazarı'. Ey kendine suretini gösterecek tüm aynalarının çatına rujla küfür yazan narsist zifiri kör 'aydın'. Hissettiğin o ışık değil, onun yakıcı alevidir. Hem öyle bi alev ki yakıtı ithal, yakanı o meşhur meçhûl...” diyerek seslendiği meslektaşlarını bu gaflet uykusundan uyanmaya çağırdı. Türkoğlu, mektubunda şöyle ifadelere yer verdi:

“Silkelen uyan bu narkozdan, ya da çıkar kafa kağıdını delikanlı gibi, adını bilelim artık. Polisi, askeri, sivili nâmertçe vuran teröriste 'gerilla' diyene, o habis ruhları  'özgürlük neferi' addedene, bunu utanmadan sıkılmadan açık açık söyleyene, "kanlı meydana" az evvel çadırında galibiyet şampanyasını patlatıp, çakırkeyf olmuş muzaffer komutan edasıyla sırıtarak girenlere oyu bırak, prim vermek için bile; ya safdil, ya câhil, ya narkozlu, ya bıçak yalayıcısı, ya işbirlikçi olabilir insan ancak. 

Hepsi anlaşılabilir bir derece ve belki affedilebilir ama sonuncusu ııhh. 

Neden mi söyleyeyim; 

Şehitlerin ahı tutar çünkü yeri göğü, ardında kalanların çığlığının devasa çığında kaybolursun, yetim bebelerin gözyaşında boğulursun. Hem, o pürüzsüz alnında hissettiğin şeyin ışık olduğundan bu kadar emin olmak, neresinden baksan bir kibir alametidir. Sara nöbetlerine benzer halüsinasyonların(l)a karıştırma sanatı. Vesveseyle, vehimle, sanrılarınla, o kötülüğü cici gösteren çirkin sesli fısıldayanınla karıştırma 'ilhamı'. Kulak verme o sese sakın. İşte sen asıl o'ndan sakın! 

Sanat-çı arıdır, saftır, berraktır, insancıldır, topraktandır, yereldir, organiktir, diğergâmdır, rehberdir, ışıktır, uyandırıcıdır. 

Seninki sanat değil, kıymeti kendinden menkûl bir titr budalalığı. Harıl harıl yanan kibrini söndür yol yakınken o ağzına kadar dolu *kür-tablasına, hem bizi de icbar ile (zorla) pasif içici yapma. 

Tek dünyalıysan belki umursamazsın sen ama her iki cihanda da sorarlar hesabını sana. Ne ben, ne bu millet sana hakkını helal etmez sonra.”