Çekilmenin bölgesel dinamiği

Karayılan’ın Kandil’deki basın toplantısına gösterilen ilgi bunun en açık işareti. Bunun en önemli nedenlerinden biri çekilmenin tüm bölgedeki güç dengelerini değiştirecek olması. Çekilme konusunda en tedirgin ülke İran. 2011 yılında PKK’nın İran kolu PJAK’a ait Casusan kampını ele geçirmesinin ardından PJAK İran sınırının bir kilometre ötesine çekilmiş ve İran’daki faaliyetlerine son vererek, İbu ülkede adam kazandırma faaliyetlerinde bulunmayacağını taahhüt etmişti. O dönemde İran’dan çekilen PJAK/PKK’lılar Türkiye sınırında faaliyetlerini sürdürmüştü. Şimdi Türkiye’de silahlı faaliyete son veren PKK’nın İran’a dönme ihtimali Tahran’ı kaygılandırıyor.

Bağdat, PKK’nın Kuzey Irak’a, yani Irak topraklarına, üstelik de merkezi hükümetin rızası olmadan çekilmesinden rahatsız. Maliki, PKK’nın Bölgesel Kürt Yönetimini (BKY) askeri açıdan güçlendirerek, Kuzey Irak’ın giderek bağımsızlık eğilimini artıracağını, güçlenebilecek bir BKY’nin kontrolünün zor olacağını düşünüyor. Ayrıca PKK’nın zorlu bir rakip olan Türkiye’yi oyalamasından memnun olan Maliki, şimdi Türkiye’nin hareket kabiliyetinin artmasından çekiniyor.

Suriye, iç savaşın başlarında daha önce baskı uyguladığı Kürtlere haklarını vermeye çalışarak PKK’nın Suriye uzantısı PYD’yi yedeğine almaya çalışmıştı. Esad’ın bu stratejisi PKK’nın çekilmesi ile çöktü. PYD Suriye muhalefetine yakınlaştı. Şimdi PKK’nın çekilmesi ile birlikte, PKK içinde faaliyet gösteren Suriyelilerin de geri dönerek muhalefete katılması fikri Esad’ı düşündürüyor. Yine Kuzey’de güçlü bir PKK’nın, Esad kazanırsa ileride federal bir yönetimi zorlamasından da çekiniyor.

BKY ise süreci destekliyor ancak biraz tedirgin. Uzun zamandır Kürt sorununun demokratikleşme ile çözülmesini savunan BKY, PKK’nın tüm güçlerini Kuzey Irak’a çekmesinin bölgede istikrarsızlık yaratmasından çekiniyor. Yine PKK’nın yakın zamanda refah yaşamaya başlayan BKY topraklarından pay istemesi de orta vadede ürkütücü geliyor.