Savaş uçaklarında 'gizli' devrim: YF-118G Yırtıcı Kuş

Gelişmiş orduların havacılık alanındaki 'gizlilik' serüveni, çeşitli evrelerde gelişti. Bu çalışmalar kapsamında geliştirilen Yırtıcı Kuş'un (Bird of Prey veya YF-118G) Amerika'nın savunma sanayiine yaptığı en kalıcı katkı operasyonel başarısı değil, sonraki programlar üzerindeki etkisiydi.

Ayrıca gizli uçak programların çoğu yüksek maliyetleriyle bilinirken, Bird of Prey bugün tek bir F-35'in maliyetinden daha ucuza geliştirildi ve gökyüzüne yükseldi.

GİZLİ DEVRİM: YF-188G YIRTICI KUŞ'A DOĞRU

Ekim 1983'te, Lockheed Martin F-117 Nighthawk, dünyanın ilk operasyonel hayalet uçağı olarak ABD Hava Kuvvetleri'nin hizmetine girdi. Nighthawk, savaş uçaklarına adının önüne geln "F" ön ekini taşırken ve hatta halk dilinde "gizli savaş uçağı" olarak bilinirken, aslında savaşçı değildi. Yerleşik radarı, silahı ve iki adet 2.000 librelik bombayla sınırlı yük kapasitesi ile F-117 Nighthawk, bir savaş uçağı kılığına giren saldırı uçağıydı.

ABD, düşman hava savunmasını yenmenin bir yolu olarak daha hızlı, daha yüksekten uçan uçakları sahaya sürmeye onlarca yıl odaklandıktan sonra, Nighthawk, dünyanın en güçlü ulusları arasında havacılık teknolojisinin ve hava savaşı doktrininin yönü için bir dönüm noktasıydı. Nighthawk, Hava Kuvvetleri hangarlarındaki F-15'ler ve F-16'lara kıyasla yavaş ve hantaldı, ancak Amerika'nın en küçük avcı uçağının 82 fit karelik bir radar kesiti taşıdığı bir dönemde, F-117 bir inçin onda birinden biraz daha fazla (0,11 inç) bir radar kesiti taşıyordu. Bu da F-117 Nighthawk'ı, düşman radarına karşı neredeyse görünmez hale getiriyordu.

On yıldan kısa bir süre sonra, Lockheed'in YF-22'si (F-22), Hava Kuvvetleri'nin Gelişmiş Taktik Savaş Uçağı sözleşmesi için Northrop'un YF-23'ü ile rekabet ederek dünyanın ilk gerçek hayalet avcı uçağı oldu. McDonnel Douglas'ın Phantom Works ekibinin kendi gizli hedefleri vardı.

GİZLİ HAVACILIĞIN GİZLİ ÖNCÜSÜ

Lockheed ve Northrop'un doğrudan vergi fonlarından yararlanan yüksek performanslı hayalet avcı uçaklarının aksine, McDonnell Douglas yeni hayalet uçaklarının geliştirilmesi için tek başına çalışacaktı. Tüm bu paranın boşa gitmediğinden emin olmak için, çabaya öncülük etmesi için Alan Wiechman'ı seçtiler.

Wiechman, ABD'de deniz ve hava araçları üzerindeki birçok programda yer almıştı. McDonnell Douglas'ın Gelişmiş Taktik Savaş Uçağı programı önerisi, Lockheed'in YF-22 ve Northrop'un YF-23'üne odaklanan Hava Kuvvetleri tarafından reddedildi. McDonnell Douglas düşük görünürlük çalışmalarını rayına oturtması ve hayalet uçağına yardımcı olması için Wiechman'ı tuttu.

National Interest'teki bir makaleye göre, havacılık tarihinde Wiechman'ın adı, Clarence "Kelly" Johnson gibi günün diğer efsanevi mühendisleri kadar sık geçmiyor. Örneğin Aviation Week, onu "Gizli Havacılığın Gizli Öncüleri" listesinde belki de "en düşük profilli" mühendis olarak gösteriyor...

Ancak geniş çapta tanınma her zaman iyi bir başarı ölçüsü değildir ve aslında Wiechman'ın gizli havacılığa katkıları o kadar çoktur ki, daha önce Düşük Gözlemlenebilir uçak tasarımındaki çalışmaları nedeniyle Ulusal Savunma Sanayi Derneği'nden (NDIA) Teknik Başarı Ödülü almıştır.

Ödül verilen mühendis için, "Wiechman'ın çalışmaları sayesinde, Amerika Birleşik Devletleri, potansiyel rakiplerine karşı vazgeçmediği 15 yıllık bir liderlik kazandı ve onun tasarımlarının ve ürünlerinin etkinliği, muharebe operasyonlarında baştan sona kanıtlandı" denildi.

YF-118G YIRTICI KUŞ (BIRD OF PREY)

Çalışma 1992'de başladı. Tasarım çalışmalarına yardımcı olmak için bilgisayarlar kullanıldı ve performansı çağın en iyi bilgisayar yetenekleriyle simüle edildi.

Ancak, YF-118G ekibinin bu yeni uçağı inşa etme yaklaşımlarında sıradışı olmasının tek nedeni bu değildi. Uçağın gizli profilini tehlikeye atabilecek gövde panellerinin çoğunu ortadan kaldıran son teknoloji tek parça kompozit yapı tasarımlarından yararlandılar.

1996'da, program başladıktan dört yıl sonra, Wiechman'ın ekibi, yaklaşımlarının etkinliğini kanıtlamaya hazır, uçabilir bir prototipe sahipti. Yaptıkları tek motorlu, tek koltuklu prototip, bir F-16 Falcon'dan biraz daha uzun, 47 fit uzunluğundaydı.

Açısal martı şeklindeki kanatları, diğer avcı tasarımlarından önemli ölçüde farklıydı. Ancak geleneksel avcı uçağı tasarımından en göze çarpan farklılık, harmanlanmış gövdesi ve kuyruk bölümünün tamamen olmamasıydı.

11 Eylül 1996'da Yırtıcı Kuş, ilk kez Hava Kuvvetleri Komutanı Albay Doug Benjamin ile birlikte Groom Lake (Ayrıca Alan 51 olarak da bilinir) üzerinde gökyüzüne çıktı. Böylece Phantom Works ekibi yalnızca görünmez bir uçak yapabileceklerini kanıtlamakla kalmadı, hepsini 67 milyon doların altında bir fiyata yapmayı başardılar.

HAVACILIĞA KATKISI BÜYÜK

Bugün, Alan Wiechman'ın olağandışı Yırtıcı Kuşu'ndan doğrudan gelen ve hizmette olan hiçbir hava platformu yok ve bu sık sık tartışılmamasının bir nedeni olabilir.

Boeing Integrated Defence Systems Başkanı Jim Albaugh 2002 yılında, "Bird of Prey gibi teknoloji tanıtım projelerine yapılan erken yatırımlar, Boeing'i endüstrimizin dönüşümünü şekillendirmeye yardımcı olacak şekilde konumlandırdı. Uçak tasarlama ve inşa etme kurallarını değiştirdik." dedi.

1999'da Boeing'in Yırtıcı Kuşu son kez uçtu, ancak bu, hikayesinin sonu değildi. Program boyunca öğrenilen derslerle, Bird of Prey'in nihayet 2002'de kamuoyuna açılmasından sadece aylar önce ilk uçuşunu yapan başka bir platforma kısa sürede yetişti; X-45A İnsansız Muharebe Hava Aracı.

Wright-Patterson Hava Kuvvetleri Üssü'ndeki Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri Ulusal Müzesi'nde, müzenin F-22 Raptor'unun hemen üzerinde yer alan Modern Uçuş Galerisi'nde, bugün yapılmış tek Yırtıcı Kuş'u görebilirsiniz.

star.com.tr