Tarihte benzeri yok! 1985'te bir uydu füzeyle nasıl vuruldu?

Birleşik Devletler ordusunun altıncı ve en yeni kolu olan Birleşik Devletler Uzay Kuvvetleri'nin kurulmasından on yıllar önce, gelecekteki çatışmaları Dünya atmosferinin ötesine taşımak için planlar zaten yapılıyordu.

Yıllar boyunca bir dizi katil uydu dünya atmosferinin dışına konuşlandırıldı, ancak 1970'lerin sonlarında ABD bu tehdidi gördü.

ABD, Sovyet katil uydularının hayati ABD keşif ve iletişim uydularını yok edebilmesi tehdidi ve buna karşı koymak için çeşitli uydu karşıtı füzeler geliştirmeye başladı.

Bunların arasında, Nike-Zeus veya Thor anti-balistik füze sistemleri gibi yerden bir roket gibi fırlatılmaması, ancak uçuş halindeki bir uçaktan ateşlenebilmesi açısından benzersiz olan ASM-135A vardı.

F-15 avcı uçaklarından ateşlenebilecek anti-uydu füzeleri (ASAT) için testler, 1982'de başladı.

Pasifik Okyanusu üzerindeki bazı testlerde, ASAT'la uzaydaki belirli bir nokta hedef alındı. Ancak, bu testler sırasında asla gerçek hedef kullanılmadı.

13 Eylül 1985'te, "Göğe Kartal Uçuşu" olarak adlandırılan bir görev sırasında, Binbaşı Wilbert "Doug" Pearson Pasifik Okyanusu üzerinde Mach 1'in hemen altında uçarken, 38.100 fitte uçan dik bir dikey tırmanışta F-15A'sının kokpitindeki "ateş düğmesine" bastı ve gerçek bir hedefe bir ASM-135A fırlattı.

ASM-135A, Solwind P78-1 güneş gözlem uydusunda hedefleyerek yola çıktı. Ateşleme oldukça başarılıydı, ancak pilot hedefi vurup vuramadığını görecek kadar gelişmiş sistemlere sahip değildi.

Uydu ayrıca 17.500 mil hızla F-15A'nın 300 mil yukarısında hareket halindeydi. Pearson, göremediği hedef için yer kontrol birimlerinden haber bekledi.

Kısa süre sonra yer kontrol, kendisine gerçekten başarılı olduğu söyledi. Tarihte ilk kez uzaydaki bir uydu, bir uçakla hedef alınmıştı.

Füze, yüksek teknolojili bir mühimmat değildi ve yüksek oranda patlayıcı taşımıyordu. Görev şiddetli çarpışma yoluyla Solwind P78-1'in imha edilmesini içeriyordu. Bu ilkti, daha da önemlisi bu bir daha asla başarılamadı.

VURDU VE BİTTİ...

İki katı roket aşaması, füzeyi uzaya taşıdı. Bu sayede uydunun kızılötesi görüntüsünü teleskopik bir tarayıcıyla kilitlemek için kullanılan minyatür güdümlü araç (MHV) yalnızca kendisini hedefin yönünü gösterebiliyordu.

Kısa güdüm aracı, bir domates konservesine kıyasla daha kısa bir silindirdi. İleriye doğru ilerleme kaydetmeden, stabilite ve rota düzeltmesi için hızla dönen yüksek teknolojili bir silindirdi.

Bu nedenle, F-15 pilotunun ASAT'ı ateşlerken hedefin altındaki bir alanda tırmanışa geçmesi çok önemliydi. Pilotun dik tırmanış yaparken, çok küçük bir fırlatma aralığı bulunuyordu.

Ancak, Pearson'un uçuşundan önce bile, ABD Kongresi programın test edilmesine bir dizi sınırlama getirmeye başlamıştı.

Bu başarının ardından, füzelerin uzaydaki hedefler üzerinde daha fazla test edilmesi yasaklandı.

ASAT deneylerinin bir süper güç silahlanma yarışına yol açacağına dair meşru endişeler vardı ve 1988'de Birleşik Devletler Hava Kuvvetleri programı sonlandırdı.

Rus ordusu, "doğrudan yükselen uydu karşıtı" silah platformu olarak adlandırılan PL-19 Nudol'un testlerini geçtiğimiz günlerde gerçekleştirdi, bu nedenle ABD Savunma Bakanlığı'nın (DoD) Soğuk Savaş'a bir kez daha bakmasının zamanı geldi gibi görünüyor.

star.com.tr