Filistin'i tanımaları mı zor, vicdanlarıyla yüzleşmeleri mi?

Uluslararası hukukta bir devletin tanınması, onun uluslararası topluluk tarafından hukuken muhatap alınmasını, yükümlülük ve haklara sahip bir aktör olarak kabul edilmesini ifade eder. Tanınma, Montevideo Sözleşmesi'nde yer alan dört unsur doğrultusunda değerlendirilir.

• sabit bir nüfus
• belirli bir toprak parçası
• bağımsız bir hükümet
• diğer devletlerle ilişki kurma kapasitesi

Ancak bu teknik çerçevenin ötesinde, tanınma, her zaman siyasi ve ahlaki yönleri ağır basan bir irade beyanı olmuştur.

ULUSLARARASI HUKUK: GÜÇLÜYE KALKAN, MAZLUMA ENGEL Mİ?

Son dönemde Fransa ve Kanada başta olmak üzere bazı Batılı devletlerin Filistin'i tanıma yolunda attığı adımlar, yalnızca diplomatik bir gelişme değil, aynı zamanda uzun süredir işgal ve ayrımcılıkla mücadele eden bir halkın uluslararası arenada hak ettiği statüye kavuşması yönünde önemli bir irade beyanıdır.

Filistin'in tanınması, 1948'den bu yana çözümsüz kalan bir adalet meselesine hukuki bir yön kazandırmakta ve uluslararası toplumun sessizliğini kırmaya yönelik bir çağrı niteliği taşımaktadır.

Filistin'in devlet olarak tanınması, öncelikle uluslararası hukuk düzleminde ona yeni araçlar ve başvuru yolları kazandırır. Devlet statüsünün tanınması, Filistin'in uluslararası örgütlerde yer alma, antlaşmalara taraf olma, diğer devletlerle ikili ilişkiler kurma ve özellikle Uluslararası Ceza Mahkemesi gibi mekanizmalarda daha etkin bir şekilde hak arama imkânı elde etmesi anlamına gelir.

DEVLET OLMAK İÇİN DAHA KAÇ ŞEHİT GEREKİYOR?

Tanınma, İsrail'in Filistin topraklarındaki uygulamalarının açık bir işgal ve uluslararası hukuk ihlali olarak değerlendirilmesine zemin hazırlar. Çünkü tanınan bir devletin egemenliğinin ihlali, sadece siyasi değil aynı zamanda cezai sorumluluğu da beraberinde getirir.

Fransa ve Kanada gibi ülkelerin Filistin'i tanıması, özellikle Avrupa ve Kuzey Amerika bloğunda bir zincirleme tanınma dalgası oluşturabilir. Bu durum, hem İsrail-Filistin meselesine dair diplomatik dengeleri sarsacak hem de İsrail üzerindeki baskıyı artıracaktır.

Filistin'in tanınması yalnızca sembolik bir jest değil; Batı merkezli sistemin bugüne dek göz ardı ettiği yapısal adaletsizliklere karşı bir vicdan çağrısıdır. Ayrıca, bu adım dünya kamuoyunun artan Filistin hassasiyetini hükümet politikalarına yansıtma noktasında güçlü bir katalizör işlevi görür.

FİLİSTİN HARİTADA VE KALPLERDE VAR, ŞİMDİ HUKUKTA VAROLMA ZAMANI

Bir halkın devlet olarak tanınması, yalnızca hukuki bir kazanım değil, aynı zamanda bir aidiyet, meşruiyet ve onur meselesidir. Filistin halkı için tanınma, sürgünle, işgalle ve kuşatmalarla geçen on yılların ardından haklı mücadelelerinin evrensel vicdanda yer bulması anlamına gelir.

Bu, bir halkın sadece mazlum değil, aynı zamanda haklı olduğunun da tescilidir. Üstelik bu tanınma, gelecek kuşaklar için umudu diri tutacak bir eşik görevi görür. Zira devlet olmak, yalnızca bayrak ve marşla değil; uluslararası hukukça tanınan bir hak, tarihsel bir irade ve insanlık vicdanında kabul görmüş bir kimlik demektir.

Filistin'in tanınması, uluslararası hukukun soyut normlarıyla değil, aynı zamanda ahlaki sorumluluğun ve tarihsel adaletin gereği olarak ele alınmalıdır. Fransa ve Kanada'nın bu yöndeki adımları, başka devletlere de örnek teşkil edecek nitelikte olup, uluslararası toplumun hem hukuki hem de vicdani sorumluluklarına yeniden dönmesi açısından önemlidir. Filistin halkı için tanınma; adaletin, eşitliğin ve barışın yeniden mümkün olabileceğine dair küresel bir umut çağrısıdır.