Şüphesiz her dilde ‘yazmak’ fiili, ister istemez ilk önce ‘edebiyatı’, sonra da edebiyatın da atmosfer, dil ve duyarlık itibariyle bağlı ve ait olduğu, içinden doğduğu ‘sanatı’ yazma durumunu akla getiriyor. Düşünmek ve söz söylemek için böyle bir yolu ve dili (edebiyatı, sanatı) tercih etmek, ancak tercihlerimiz doğrultusunda bize bir öncelik hakkı verebilir ama hiçbir zaman tercih ettiğimiz eylemin tabiatını, bağlamını, varlık içindeki irtibat noktalarını göz ardı etmemiz veya yok saymamız hakkını vermez; çünkü bazen insanın eylemi kendisine çizilen sınırlarla daha da büyür!..

Siyasalözne olduğunun bilincinde olmayan hiçbir yazarın ve sanatçının, varlığı, varlığın oluşunu ve bütün boyutlarıyla insanı kavraması mümkün değildir. Siyasal (açıdan da bir) özne olmayan, olamayan hiçbir sanatçıdan, yazardan, böylesine bir kavrayışı beklemek doğru olmaz. Çünkü hem böyle bir sanatçı hem de onun sanatı, soy sanatın asıl yatağının dışında bir yerlerde durmaktadır