Sürecin anayasal değişiklik safhasının bağlanacağı bir yerlerde büyük ihtimalle Öcalan çıkıp PKK’ye ve Kürtlere “armudun sapına, üzümün çöpüne bakmayın, biraz daha azına razına olun” diyecek. Başbakan milliyetçi-muhafazakar kamuoyu üzerindeki sihirli etkisine güvenerek yeni anayasanın Türkiye’nin hayrına olduğuna kefil olduğunu duyuracak. Hasılıkelam, silahsızlanma ve yeni anayasa işleri müzakerenin karizmatik iradeyle desteklendiği bu türden bir süreçle hallolacak.

Peki, bu kadar mı? PKK, bunlar karşılığında mı silah bırakmış olacak? Büyük ihtimalle, bu kadar. “30 senelik mücadele bunun için miydi” diyerek üzülen Kürtlerin ya da “Kürtler devlete teslim oldu” diye yerinen solcuların bu gerçeğe alışmalarında fayda var.

Müzakerenin son ve asıl safhasının sahadaki esas aktörü olacağından BDP’ye çok iş düşecek. Hem silahsızlanmayı mümkün kılacak, hem de PKK’de ve Kürtlerde kuvvetli bir “bunun için miydi” duygusu yaratmayacak bir anayasal reform formülünü Ak Parti’yle birlikte inşa etmek BDP’ye düşüyor.