Mimarlar Odası’nın Türkiye’nin tarihine damga vuracak bir projeye imza attığı, akılda kalacak tarihi bir iş yaptığını hatırlayanınız var mı? Bugün Mimarlar Odası’nın karşı çıktığı üçüncü köprümüzü bile Japon mimarlar yapıyor. Bu ne utançtır! Yani biz dışarıdan mimar ithal ediyoruz, onlara yaptırıyoruz. Daha önceki köprülerimiz de öyle. Peki, neden biz ortaya bir eser koyamıyoruz. Bu mimarlar neden buna kafa yormazlar da, daha çok milletin faydasına olacak projeleri engellemekle gündeme gelirler

Geçtiğimiz günlerde Zaman gazetesinin manşetini süsleyen, ‘Türkiye 1930’lu yılların tek parti döneminden daha kötü’ ifadesi, 1925-1950 arası yaşayanlarda nasıl duygu oluştururdu bilmiyorum, fakat, o dönemi az çok okuyan birisi olarak, Zaman’ın manşetinde övgüye değer görülen dönemden akılda kalan bazı zulümleri hatırlatma gereği hâsıl oldu. Malum; Hafıza-i beşer nisyan ile maluldür. Said Nursi başta olmak üzere binlerce âlimin o dönemde yaşadığı çile, idamlar, suikastlar, işkenceler, Türkçe Ezan ve dine müdahaleler bir anda unutulmuştu sanki. İşte yeni başlayanlar için bir ‘Eski Türkiye’ yolculuğu.

Hatırlarsanız bu ülkede Diyanet’i kaldırmayı vaat etmek parti kapatma nedeni sayılmıştı. Peki şimdi ne oldu da; Diyanet rejimin emrinde, devletin istediği fetvaları verirken ve hutbelerini bile bir albaya imzalatırken bu kuruma ses çıkarmayan çevreler şimdi Diyanet’i ve başkanı Prof. Dr. Mehmet Görmez’i hedef alır hale geldiler?

İstiklal Marşı’nın kabulünden 94 yıl sonra gün yüzüne çıkarılan belgelerde, İstiklal Şairi’nin devletteki kod adının ‘İrtica 906’ olduğu belirlendi. Yani devlet O’na ‘İrtica 906’ kod adını vermiş, takibat ve fişleme belgelerini bu dosyada biriktirmişti..1924’de kadar zor yıllarda ‘aranan adam’ olan Mehmed Akif Bey, 1925 sonrası ise varlığına tahammül edilemeyen, adım adım izlenen, kitapları için imha emri verilen biri olup çıkıvermişti.