Gangnam style değil Amerikan style

Otelin 11. katından şehrin siluetine bakıp, Seul’ün, geleneksel Uzakdoğu mimarisinden hayli uzak, Amerikan şehirlerini andırdığını düşünürken, henüz, asansörlerde 4 rakamının yer almadığını fark etmemiştim bile. Bizim gazeteci yoldaşlardan Samed Karagöz ile Bünyamin Yılmaz uyandırdı… 3. kattan sonra 5. kat geliyor. 4 burada ‘uğursuz’ sayılıyor. 

Star Hafta Sonu Ekler Koordinatörü Serpil Çevik’i ikna edecek Seul yazısı için başlık düşünürken aklıma gelen cümleydi: Gangnam style değil Amerikan style… 

Merkez nüfusu 10 milyon olan Seul’ün Gangnam bölgesindeyim. Birkaç yıl önce meşhur Güney Koreli şarkıcı SPY’yi fenomen haline getiren Gangman Style şarkısı ve tuhaf dansı buralardan ilhamla çıkmış olmalıydı… Ne var ki kapitalizmin fazlasıyla ‘dişini’ gösterdiği bu bölgenin verdiği fotoğraf, mimarisi ve kent dokusuyla Uzakdoğu’da bir yere değil, Amerkian şehirlerine daha yakın duruyordu.

Ertesi gün Seul sokaklarını gezerken restoranlardan gelen sarımsak kokularının hafızamızda ‘keskin’ bir iz bıraktığını da söylemek isterim. 

Sokaklarda dikkatimi çeken ve göze son derece ‘çirkin’ gelen bir alışkanlıkları da var Korelilerin; kadın erkek, genç yaşlı demeden yere tükürmek sıradan bir vakıa gibi bu ülkede. Kimseye bunu neden yaptıklarını soracak değildim lakin, giderek bende de baş gösteren geniz yanmasının bunda etken olacağını düşündüm.

İster güneşli, ister kapalı olsun, Seul’de tuhaf ve puslu bir hava hakim. Gökyüzünün berrak maviliğini görebilmek pek olası değil. Hava kirliliği bir Çin kadar var mı bilemem, ancak, Korelilerin boğazlarını yoğun olarak temizleme ihtiyacı hissettiklerini fark ettim. AVM’lerdeki tuvaletlerde de küçük plastik tüplerdeki sıvılarla gargara yaptıklarına şahit oldum.

Geçelim…

Söylemeye gerek var mı bilmiyorum ancak metrolar, yollar cep telefonuna gömülmüş insanlarla dolu. Kitap okuyan, tıpkı bizdeki gibi çok nadir. Hemen her köşede selfi çekmekse pek bir moda.

Bunu da geçelim…

Burada bulunuşumuzda asıl maksat, Türkiye’nin onur konuğu olarak yer aldığı Uluslararası Seul Kitap Fuarı... Açılışını Güney Kore Cumhurbaşkanı’nın eşi Kim Jung Sook’un yapması, First Lady’nin, Kültür ve Turizm Bakanlığı’nca oluşturulan standımızı gezmesi Türkiye açısında epey sükse yarattı. Televizyon kanalları ve Kore’nin milyonlar satan gazeteleri Türk standına haberlerinde yer verdiler. Türk yayıncılar da Koreli meslektaşları ile yakından ve birebir tanışma fırsatı buldular. Her iki ülkenin yayın potansiyelleri hakkında konuşmalar gerçekleşti. 

Türkiye ve Kore yayıncılık sektöründe büyüklük bakımından çok yakın. Kore 10. Türkiye ise Kore’nin hemen ardından 11. sırada. Ancak çocuk yayıncılığı deyince Kore’de inanılmaz bir zenginlik söz konusu. İllüstrasyonlar bakımından da öyle. Dolayısıyla bu fuar Türk yayıncıların Kore’yi tanıması için önemli bir fırsat oldu. Bundan sonraki adımlar ve stratejiler her iki ülkenin ihtiyaçları gözetilerek atılırsa daha verimli ilişkiler kurulacağı kanaatindeyim ki, fuarlar zaten biraz da bu amaca hizmet ederler.

Türkiye ve Güney Kore arasındaki diplomatik ilişkilerin 60. yıl dönümünün de kutlandığı fuarda Türk kültürünü tanıtıcı etkinliklere yer verildi. Türk mutfağı lezzet sunumundan tutun da ebru, kaligrafi pratikleri ve Türk kahvesi üzerine söyleşiler gerçekleşti. Edebiyat meseleleri de konuşuldu.

Sonuç olarak Seul’de akıllara şu cümle dolaşıyordu: Kore mesafe olarak Türkiye’ye uzak olsa da gönül coğrafyasına yakın…