CPJ ve FH’nin her zaman bu kadar peşin hükümlü davranmadıklarını teslim etmek gerek. “O kadar az biliyorum ki ama o kadar eminim ki” sözü ile tevil edilebilecek, bizim “Üç Ali mahkemesi” kararını andırır bildiri ile İsrail’in “Koruyucu Üstünlük (veya hat) Operasyonu” sırasında katlettiği 15 gazeteci konusundaki raporu karşılaştırınca kafaya koyduklarında ne kadar ön-yargısız ve detaycı olduklarını görebiliyorsunuz.

Ayasofya’nın statüsü konusunda Hükümet’i içeride ve dışarıda köşeye sıkıştırma gayretlerine ve bilumum Pensilvanyalıların hayaline rağmen “Müslüman Gezisi” türü eylemlere veya bununla Erdoğan’ı sandıkta cezalandırmaya müsait bir ‘sosyoloji’ mevcut gözükmüyor.

Başbakan’ın taziye mesajıyla Türkiye ahlaki sorumluğunu tamamlamıştır. Diaspora, Ermenistan ve destekçileri, benzeri bir jestle, “Ayrılıkçı Ermeni örgütlerince öldürülen sivillerin torunlarının da benzeri acılar yaşadığını kabul etme” manasında bir mesaj ve “artık konuyu tarihçilere bırakabiliriz” mealinde bir cevap üretmezse bu, Batı’nın ahlaki değil siyasi doğruculukla hareket ettiğinin delili olacaktır.

Ne komplo teorisyeni ne de toptan redci olmak adamı entel veya lümpen yapar. Kişinin görünür rütbe-i aklı ferasetinde. Keşke medyada da kanaat önderlerimiz için böylesi bir çetele tutulsa da kimi okuyacağımıza, dinleyeceğimize karar vermek için liyakat kriteri olarak kullansak.

Komşunuzu öldürdünüz. Onun başarısını kıskandığınız için, parası için veya tipi hoşunuza gitmediği için ise kanun size daha affedici davranır ama Japon olduğu için ise yandınız! Neden Japonlar’dan nefretten öldürmenin, parasına konmak için öldürmeden çok daha ağır suç olduğunun izaha ihtiyacı var. Hiçbir makul sebep yokken adam öldürme yeteri kadar kötü değil mi ki?

Adına mali uçurum densin veya denmesin, bu tartışmanın bir faydası devletin uzun zamandır borçlanarak refah dağıttığı ve trilyonluk fetihlere gittiği gerçeği ile yüzleşmek oldu.