İster Charles Eisenstein gibi “armağan ekonomisi” olarak, ister Bhutan Kralı Wangchuck gibi “Gayri Safi Milli Mutluluk” olarak ve isterse “kanaat ekonomisi” olarak değerlendirilsin, mutluluk/fayda ve ekonomik bileşenler arasındaki etkileşimde hem Kapitalizmin hem de Sosyalizmin yetersiz kalmıştır.

Rehavete kapılmadan ve AB’ye kızmadan sabırla yola devam etmek gerekiyor. AB’ye öfkelenip, reformları askıya almak veya yavaşlatmak tarihi bir hata olacaktır.