Okulların tekrar açılması konusunda fırsat eşitliği gözetilirken başka eşitsizlikler yaratmaktan kaçınılmalıdır. Normal şartlarda da özel okula giden çocuk ile devlet okuluna giden çocuk arasında fırsat eşitsizliği yok mudur? Peki ya annesi de çalıştığı için bütün gün evde yalnız kalan çocuklar ve diğerleri arasında herhangi bir duygusal eşitlikten söz edilebilir mi?

Polemikler yüzünden gerçek problemleri gözden kaçırıyoruz. Bilinçaltı esaretinden kurtulmanın tek yolu farkındalıktır. İoanna Kucuradi Hoca'nın dediği gibi okullara Düşünme Eğitimi dersi konulursa, yirmi yıl sonra bambaşka bir Türkiye olur.

Japonya'da milyonlarca genç test çözmekten dolayı hikikomori denilen bir-iş görememe, evden çıkamama-hastalığın pençesinde. Şimdi kendi çocuklarımıza dönüp bir bakalım. Amaç bir meslek sahibi olmaksa ve çocuk bu mesleği seviyorsa neden kulağımızı tersten tutuyoruz?

Bir ebeveynin çocuğa bırakacağı en önemli miras anılardır. Bu süreç anılar biriktirmek için, çocuklardaki ihmalin izlerini silmek için, ertelediklerimiz ve telafi etmek istediklerimiz için ve aile olmak için çok iyi bir fırsat olabilir.

Modern yaşamla birlikte insanlık tarihinde entelektüel bir kırılma yaşanmış, insan; emeğine, doğaya, aynı zamanda kendisine yabancılaşmıştır.