İstersek, semboller üzerinden savaşmak yerine kurucu motiflerimizi mutabakat yaratacak/tazeleyecek formlarda yorumlayabiliriz. Böylece, çok emek sarfettiğimiz demokratik dönüşümün ruhuna da uygun davranmış oluruz.

“Örtülü Dünya”ya ait işaret ve sembollerle bezeli özel dile aşina olanların geniş izleyici kitlesinden çok daha fazla şey gördüğü önemli bir tartışmaya şahitlik ediyoruz. Gelinen aşamada, MİT Müsteşarı Hakan Fidan’ın şahsen hedef alındığı makaleyle başlayıp alenî ölüm tehditlerine kadar varan kampanya şüphelilerin sorulacağı olağan adresler tarafından sahipsiz bırakılmış gözüküyor. İsrail Dışişleri Bakanlığı, iddialara dayanak oluşturan bilgileri kendilerinin sızdırmadığını söylüyor. ABD sözcüleri, muhtemel kaynaklarla ilgili fikir yürütmek bile istemiyorlar. Bu manzara, dünya medyasındaki yayın zinciri üzerinde düşünenlerin çok sayıda muhtemel senaryo karşısındaki kararsızlığını perçinliyor.

“Milletler Cemiyeti bir gün olacak. Fakat, bugün henüz zamanı değildir. Çünkü Milletler Cemiyeti’nin vücuda gelmesi için çok kuvvetli bir cihan efkâr-ı ammesinin mevcut olması lâzımdır. Hâlbuki bugün cihan efkâr-ı ammesi, millî efkâr-ı ammelere nisbetle çok zayıftır. Bugün zavallı kadınlar ve çocuklar üzerine tayyarelerle bomba atılmasını kabul eden bir efkâr-ı ammeye, cihan efkâr-ı ammesi denilemez. Hür milletlerin manda altına alınıp esaret içinde ezilmesini kabul eden bir hey’ete de, milletler cemiyeti denilemez. Sâniyen, her devlet istiklâlinden ve hâkimiyetinden bir kısmını terk ederek, bir cihan devletinin tâbiyeti altına girmeyi kabul etmelidir. Bu cihan devleti, yalnız Avrupa olamaz. Zira Avrupa efkâr-ı ammesi, cihan efkâr-ı ammesi demek değildir. Avrupa âlemi tek başına insaniyeti temsil edemez. Ancak Avrupalı, Asyalı, Afrikalı, Okyanusyalı ve Amerikalı ne kadar iptidaî, mutavassıt, müterakkî aşiretler ve milletler varsa, bunların hepsinin mümessillerinden mürekkep bir meclise itimat edilebilir. Bugünkü Milletler Cemiyeti’nde böyle bir mahiyet var mıdır? Olmayınca, ona nasıl Milletler Cemiyeti nâmı verilebilir?” (Ziya Gökalp, Makaleler IX, İstanbul 1980, 134-135)

Rejimin teker teker tırmandığı dehşet merdiveninde sıradaki basamağa uzanmak isteyişi hiç de sürpriz değil. Suriye’de fiili iç sınırlar çizerek güvenli bölge oluşturma stratejisi, etnik temizlik anlamına geliyor.

Düşünün... Güneye doğru süzülen bir Anka kuşunun sırtındasınız. Üsküdar’dan başlayan muhayyel yolculuğunuz boyunca altınızdan şehirler akıyor: Şam, Halep, Kerkük, Bağdat, Kahire, İskenderiye, Tunus, Bingazi... Çok değil, üç yıl öncesinden cümleler var yedeğinizde. “Tarihe yeniden dönen coğrafyamız...”, “Bu topraklarda şafaklar, artık özgürlüğün üzerine söküyor...”, “Yeryüzünde geleceğin, esaret zincirlerini meydan meydan kıran şehirlerden daha parlak ışıldadığı hiç bir yer yok...” Oysa, karşınızdaki sahneler, zihninizde zonklayan kelimelerin vadettiklerinden o denli farklı ki!

Yaşadığımız çağda, uluslararası toplumun örtülü/açık desteği arkanızdayken darbe yapma fırsatını tepmek kolay olmasa gerek! Körfez sermayesinin Arap Baharı fobisi, demokratik meşruiyetin zırhını bu geniş koalisyon sayesinde delebildi.

Bu gece kandil... “Duran adamla” “yola devam eden adam” simitlerini paylaşmayı deneyebilirler. Fırtınayı atlatabilirsek, belki herkese eşit umut dağıtacak “yep-yeni bir Türkiye” için kulaç atmayı da sürdürebiliriz.

Hızlanan iç savaşın yaydığı mezhepçi çatışma dili, muhalefetle anlaşabilecek Nusayri unsurları rejimin tutsağına dönüştürüyor. Mezhepçi kutuplaşma Şam rejimini müttefikleriyle buluştururken başta Türkiye olmak üzere Suriye sınırları dışındaki Nusayriler üzerinde de etkisini hissettiriyor.

MHP’nin Güneydoğuda profilini yükseltmeye, göç alan Batı illerinde de yeni siyasi stratejilere başvurmaya ihtiyacı var. Kürt kökenli vatandaşlarla artan temas, daha büyük bir seçmen havuzunu MHP’nin terör meselesi ve etnik sorunların çözümü yolunda gerçekçi adımlar atabileceğine ikna edebilmek için elzem.

Türk vatandaşlığını düzenleyen maddenin altına şunu yazdığımızı farzedin: “Türklükten hangi hallerde çıkılacağı ilgili kanunla düzenlenir.” Üst kimlikte uzlaşılmasıyla hem istikrarlı bir demokratik hayat mümkün olacak hem de Türklüğün anayasada yer almasına etnik içerik taşıdığı için itiraz edenler cevaplanacaktır.