Sezai Karakoç ve onun “diriliş”çi izinden gidenler savaşı kazanmıştır ve büyük şairin beklediği güneş doğmuştur. Gerçek özgürlüğün türküsü olmuştur İstanbul. Ve bu türkü kıyamete kadar söylenecektir.

Tanpınar'ın kurmaca metinlerinin çoğunda, daha ziyade birbirine benzeyen ve “rüya kadınlar” diye tavsif edilenler anlatılırken, Saatleri Ayarlama Enstitüsü'nde, şu hayatın nizamsız bir tarafından fırlayıp çıkmış gibi duran kadınları tanıyoruz. Şüphesiz bunlar da realite ile kurmaca arasında salınıp duruyorlar, fakat kanaatimizce gerçeğe daha yakınlar.

Yüce Dağ Başında Yanar Bir Işık türküsünün en çok dinlendiği sanatçı Kıraç. TRT kayıtlarındaki sözlere, maalesef bağlı kalmamış. “Zülfün”, “benizlim”, “öyle” “işte ben gidiyom” gibi “zararsız” değiştirmelere hadi sesimizi çıkarmayalım. Fakat Kıraç kardeşimizin nakaratlarda geçen “Böyle bir yavrunun derdi var bende” dizesindeki “yavru”yu “yosma” ve “gâvur” ile değiştirmesi masumane midir?

Belli ki, şu andaki rektörler de dâhil akademilerdeki hemen herkes, mevcut seçim sisteminden hoşnut değil. Rektörlerin atanmayla işbaşına gelmesi, herkesin arzusu gibi görünüyor. Ancak bu yeni düzenlemede, gözden kaçırılmaması gereken mühim hususlar var.