Gazze'de bir veda secdesi

Zalimler ölüm tarlasını hep böyle sürecek değil ya,

Dalgınlığına geleceğiz silahların,

Arada bir yaşayacağız Anne,

Arada bir geri dönecek bombalar,

Füzeler boşluğa düşecek,

Bir derviş delirecek acıdan,

Hatırlanacağız..

Birimizi öldürmeyi elbet unutacaklar,

.....

Sizce de biraz fazla ölmedik mi?

Bizi nereye koydunuz, tarih kitaplarının arasında altı çizili notların arasına mı, Yardım yaz boşluk bırak Gazze'ye gönder başlıklı SMS kutularına mı, kermes programlarında Filistin bayrağından yapılmış buzdolabı süsü kolilerine mi, kefiyeden bozma yastık kılıflarına mı, kanlı telefon bağlantılarına mı bizi nereye koyduysanız oradan çıkarın çünkü biz kiralık vicdan istemiyoruz çektiğimiz acının sahibi gibi davranmanızı bekliyoruz.

Efendimizin Veda Hutbesine vefa beklediğimiz anlaşılmıyor mu? Biz Avrupa'ya şehadetin ne demek olduğunu anlatacak değiliz lakin Müslümanlara hatırlatmak zorunda kalışımızın utancı da bombalandı bir tek o kalmıştı onu da öldürdüler! Sitemimizi utancımızı da delik deşik ettiler.

Gazze artık bir hapishane bile değil bir yetimhane! Dünya Çocuk Hakları gününü yine nasıl kutlayacaksınız! Bizim bebeklerimiz yanıyor siz yelpaze arıyorsunuz! Kanlı tulumların körü gözlerinizi hangi ayet kendine getirir! Uyanmayan çocukların hakkı seni uykundan etmiyorsa kaçta uyandırılmayı beklersin!

Bütün ailesini kaybetmiş bir yavru ceylanın Şifa Hastanesindeki doktorlara baba diyerek sarılmasını o yetimin hakkını sizin haçlı terliği gibi şapırdattığınız ağızlarınızdan ne zaman duyarız?

Kar gibi lapa lapa yağan 60 bin mazlumun çığlığı hala sizi titretmiyorsa donmuyorsanız cüsseniz cehennemin sıcağını özlemiş demektir.

Çocuğunun öptüğü elini bedeninden ayrı gömüyorsa bir baba sizi keyfinizin çukurunda boğalım!

Gargat ağacının leş hamakları ayağa kalkın! Amerika'ya bizi ayağına giy diye yalvaran çorap birliği ayağa kalk!

Çocuklarımızın kefenlerine sarıyoruz sizi.. Sizi de bebeklerimizle beraber gömdük!

....

Bir çocuğun şehadeti..

Cennete gittiğini bilmenin huzuru, evlatsız geçecek günlerin hüznüne yeniliyor işte.

Düşün ki bu acıyı yeni yaşıyor bir çocuk, bilmese de okuyacak bu cüzü.

Kalbinde bozulmayan bir ceset gibi hatıralar ağırlaşacak ama yok olmayacak!

Pencereler parçalansa da o kanlı perde hiç kapanmayacak!

Birimizi öldürmeyi elbet unutacaklar..