Bugün “Kalkınma Yolu” projesi olarak adlandırdığımız proje, 1880'li yıllardan itibaren Almanya İmparatorluğu ile Osmanlı İmparatorluğu arasında imzalanan Berlin-Bağdat demiryolu projesine paralel bir projedir. Erdoğan'ın Bağdat'ta gerçekleştirdiği ziyaretle aynı saatlerde Steinmeier'in İstanbul'da bulunması ve Alman sermayesi ile inşa edilen Sirkeci Garı'nda verdiği fotoğraf, bir buçuk asır önce planlanan bu jeopolitik hat üzerindeki rekabetin sembolik ifadesi olarak okunabilir.

Irak'ın PKK ile mücadelede Türkiye'nin yanında yer alıp almadığı dair işaretler şu şekilde izlenmelidir: (1) Bağdat'ın Türkiye'nin PKK ile yürüttüğü mücadeleye verdiği desteği sürdürme konusundaki istekliliği, (2) Kalkınma Yolu Projesi inşaat çalışmalarının başlaması, (3) Petrol ve su konusunda beklenen anlaşmaların mütekabiliyet pratiği.

Zengezur Koridoru'na olan muhalefetini sık sık dile getiren İran'ın, Kalkınma Yolu Projesi'ne de sıcak bakmadığı bilinmektedir. İranlı analistler söz konusu projenin “Batı Arap ekseninin İran-Suriye geçişini Irak'tan kesme girişimi” olarak nitelemektedir.

Türkiye, gelecek yüzyıllarda insanlık tarihine “Türkiye Yüzyılı” şeklinde damgasını vurmak istiyorsa, öncellikle kendi değerleri ile şekillenen kimliğini yeniden inşa etmeli. Hiçbir toplum, hele ki binlerce senelik köklü kültürel gelenekleri, birikimleri, üstün meziyet ve vasıfları olan bir toplum, çok farklı özelliklere sahip bir başka topluma öykünerek ileri düzeylere gelemez.

Tam desteğini arkasına aldığı İngiltere ile 2. Dünya Savaşı sonrasında emperyalizmin bayrak yarışında öne geçen ABD'nin ve kendini, faili olduğu Holokost'un diyetini ödemek zorunda hisseden Almanya ile Haçlı damarları depreşen diğer sömürgeci ülkelerin sınırsız destekleri olmasaydı, İsrail'in bugün, tüm uluslararası hukuka ve topluma meydan okuyan bir gözü dönmüşlük içerisinde, Gazze'deki soykırım ve zulümlerine devam etmesi mümkün olamazdı.