Ailenin varlığını “güçlü ve sağlıklı” bir şekilde sürdürmesini amaçlayan, aileyi “sorunun değil çözümün merkezi” olarak gören, “kadim doğrular ve yeni gerçekleri” dikkate alan bütüncül politikalar üretilmeli ve uygulanmalıdır.

Neil Postman Öldüren Eğlence kitabında, “Eğlence, televizyondaki her türlü söylemin üst ideolojisidir” der. Evlilik programlarının birinci hedefi, eğlence ve reytingdir. İnsan hayatını çok etkileyen bir kararı, birlerini eğlendirerek ve bir şovun içinde alınması ne kadar sağlıklıdır?

Sosyal politikalarda son 12 yılda sessiz bir devrim yapılmış, hükümetler eliyle yoksullukla mücadeleden, engelli haklarına ve kadın haklarına kadar pek çok devrimci düzenlemeye imza atılmıştır.

Önce 28 Şubat fotoğrafları şimdi 17 Aralık. Bir müslüman anne olarak çocuklarıma mahcubum. Mukaddes dinin uygulayıcılarından kaynaklı kötü hatıraları olduğu için. Gerçi garip olan bu dinin, garip bir kaderi de bu; “müslümanın müslüman ile sınanması”

Bunlar bir çırpıda yazılan ama zor yaşanan yasaklar... Y kuşağı bilmez, yetişmedi o günlere. Özgür olsun çocuklar, özgürce ‘var’ olsun, özgürce ‘var’ etsinler. 70’li, 80’li yılların çocukları, gençleri adına tarihe küçücük bir not düşülsün ve sadece tarihte kalsın istedim.

Televizyonu sadece sıradan bir eğlence aracı olarak görmek ve çocuklar başta olmak üzere sosyal sermaye üzerindeki etkisini yok saymak mümkün değildir. Çocuklar, kontrolsüz televizyon izleme alışkanlıkları sebebiyle, başta saldırgan davranışlar olmak üzere pek çok kötü davranışı televizyondan öğrenmektedirler.

Modern yaşam kadın için kariyeri tek hedef olarak koyarken, sistemi öyle erkeksi bir bakışla ortaya koyuyor ki, kadın anneliği ve kariyeri arasında seçime zorlanıyor ve bir anlamda erkekleşmeden var olamıyor.