15 Temmuz Vakası’nda Amerikan parmağı olduğu açıktır. Darbeden kısa süre sonra Türkiye’yi ziyaret edenler ise Amerikalıların “özel” müttefiki ve rakibi olan İngilizler olmuştur. Müttefikler, rekabete devam etmektedir.

Akdeniz ve Karadeniz’den Türkiye’ye bağlanarak Avrupa’ya aktarılacak enerji işleri ABD’nin istediği şekilde yapılmazsa Washington da bundan rahatsız olacaktır. Amerikalılar bu bölgede kaybetmeyi göze alamaz. Bu yüzden eğer Türkiye-İsrail-Mısır enerji işini istedikleri gibi yönetemezlerse önlemeye çalışırlar veya Suriye’nin kuzeyinde koridor açarak rekabeti kızıştırmayı tercih ederler.

Merkel’in Ankara’ya yaptığı teklifler, Hitler’in tekliflerinin bugünkü şartlar içinde uyarlanmış halini andırıyor. Ancak Merkel’in Hitler’den çok daha az şey vaat ettiğine ve Erdoğan’ın İnönü’den çok daha güçlü olduğuna şüphe yok. Aynı olan, Almanya’nın Türkiye jeo-politiğine bir kez daha fazlasıyla muhtaç olması.

Washington, Kuzey Suriye’de idare edebileceği bir Kürt bölgesine tam olarak karar vermemiş olsa bile sıcak bakabileceğinin işaretlerini çoktan verdi. Ancak burada akla gelen soru, Irak’taki petrolün Kuzey Suriye üzerinden Akdeniz’e aktarılması için gerekli olan şartların nasıl oluşturulacağıdır.

*Kim Yaptı? İngiliz polisiye yazarı Agatha Christie’nin Murder on the Orient Express romanında, toplanan delillerin tek bir katili işaret etmediğini görürüz. Romanın kurgusu bugünle benzerlikler gösteriyor ve küresel terörü sorgulayıp ‘gerçek katili’ arayanlara ipuçları veriyor. Sizce Ortadoğu treninin enerji vagonuna DAEŞ’i kim konumlandırdı?

Türkiye, büyüyen ekonomisinin motoru olan sanayisi için her türlü ham madde tedariki ve devletlerarası diplomasi için dostça ilişkiler sağlamayı hedefliyor. Afrikalılar ise kıtalarına gelen yabancı yatırımcılar arasında kendilerine en fazla kazandıracak olan ile işbirliği yapmak mecburiyetinde. Alt yapı ve gelişim vasıtalarına ihtiyaçları var. Kim bunları, temin ederse oyunu önde götürecektir.

Ortadoğu politikalarında bir ‘Kürt dosyası’ daima yer almıştır. Bu dosyada ‘bağımsız bir Kürdistan Devleti’nin varlığından çok ‘bağımsız Kürdistan’ sloganının varlığına ihtiyaç duyulur. Bu slogan politikası, küresel oyuncuların Irak, İran Türkiye ve Suriye arasındaki bölgede kendileri için mücadele verecek gönüllü ve yerli bir orduya ihtiyaç duymalarına bağlı olarak güncellenmektedir.