Taşra filmi çekmek sürekli kriz halindeki sinema için bir çıkış yolu olmanın yanı sıra aynı zamanda bir çıkışsızlık biçimi de. Teknik yetersizlik ya da şehirli tecrübenin zayıflığı artık bir mazeret teşkil etmese de Türk janrı yönetmenlerin zihninde bir fikrisabit olarak kalmaya devam ediyor. Muhtemelen biraz da festivaller için üretim yapan Türk sinemasının Batılı seyirciye sunabileceği taşradan başka hikaye olmadığından.

Dijital platformlarda yayımlanan ve nitelikli dizi olarak kendini sunan dizilerin orta sınıf karakteri şimdiye kadarki yapımlarda açıkken bu dizi bağlamında ilk kez tebarüz eden durum nitelikli dizilerin aynı zamanda orta yaş söyleminden kaynaklanıyor oluşudur. Ana akım dizilere yönelik eleştirellik bu açıdan siyasi ve kültürel karşıtlıkların yanı sıra yoğun bir ergen nefretine de yaslanıyor. Dizinin tespit ettiği gibi orta yaş kuşağını “karasallıkla” ilişkilendirip “yeni medya” imkanlarıyla tasfiye eden yeni kuşağın toplumda geçerli konum elde ettiğinde içine düşeceği kültür boşluğu aslında bizzat kendi “zorlu” hayat tecrübesinin çocukları tarafından da yaşanmaması için elinden geleni yapan orta yaş kuşağının ürettiği bir şey.

Kırmızı Oda ve diğer terapi dizileri Muharrem Gürses'in mirasını devralıyor. Türk toplumunun bilinçdışının nasıl işlediğini gözler önüne seriyor. Böylelikle Yeşilçam'da bile potansiyeli tam olarak değerlendirilememiş bir imkanı ekrana taşıyor.

Asıl büyük maharet gündelik hayattaki sıradanın komedisini bulabilmekte. Bülent Oran'ın Yeşilçam'ın melodramını tarif ettiği şu ifade iyi komedinin de formülü olabilir: Mantıksızlığın mantığı.

Alef'in dine yaklaşımındaki temel ayrım yeni oryantalizmden miras alınıyor. Dinin siyasetle dirsek temasında olduğu vazedilen Ortodoks pratiğine karşı “sapkın” olarak nitelenen pratikler öne çıkarılıyor. Dizinin İslam felsefesine yönelik klişeler üzerinden ilerleyen söylemi ve cehaleti gündelik temsiller söz konusu olduğunda iyice aşikar hale geliyor.

Ali Gevgilili zamanında Lütfi Akad için “yazamadığı romanların filmini çekiyor” demişti. Benzer bir ifade NBC için de kurulabilir. Özellikle Bir Zamanlar Anadolu'da filminden itibaren NBC sineması dramatik açıdan daha derinlikli bir hal aldı.

Yönetmen daha önce çekmiş olduğu kısa filmi uzatırken mevcut bakış açısını derinleştirmek yerine bir Türk sanat filminden beklenenleri hikayeye tıkıştırmış gibi görünüyor. Bu da filmin başının Hanya'ya sonunun da Konya'ya gittiği bir çıktı üretmiş. Ama hakkını yemeyelim. Görsel açıdan etkileyici birkaç sekans bu eklektik manzaranın akılda kalıcı parçalarını oluşturuyor.

Babil küresel planda yaygınlaşan ve popülizm ihtiyacını toplumsal anarşiyle karşılayıp intihar uçurumlarına yuvarlayan “Breaking Bad” anlatılarından farklı olarak beyaz yakalı hıncı üzerine ahlakçılığı elden bırakmayan melodramatik bir seçkincilik inşa ediyor.

Doğduğun Ev Kaderindir isminin ifade ettiği yargı uyarınca kişinin toplumsal kökeninin davranışları üzerindeki belirleyiciliğini vurgular. Eğitim yoluyla modernleşme kişinin ailesinden tevarüs ettiği habitusun tamamen dönüştürülmesini sağlamaz. Bir yerde bir noktada tekrar uyanmak için bekleyen bir duygu gibidir toplumsal köken.

Sıfır Bir, bir çete kurma hikayesi olarak Türk toplumunda yaygın olan dayanışmacı kültürün bir temsilidir. Geçmişte yapılan Kurtlar Vadisi gibi suç dramalarından farklı olarak nihai kertede devletin güçlülüğü mitini tekrarlamaz. Aksine devletin giremediği gettonun sokaklarında bir dayanışma idealini seslendirir.