Terör çağında, gerçek anlamıyla toplum olmak elimizdeki tek panzehir. Devlet, terörü önlemek adına zaten olağanüstü bir uğraş veriyor ama toplum, toplum gibi davranamazsa bu mücadele hep yarım kalacaktır. Bu yüzden, terörden korkmadığımızı ve her sorunu siyasetle çözebileceğimizi haykırmamız gerekiyor.

PKK’ya uluslararası destek ile gelen Suriye’deki yükselişi, aynı desteğin kaybolmasıyla yerini sahip olduklarını koruma güdüsüne bıraktı. Türkiye’de her geçen gün artan taban kopuşu ve meşruiyet krizi HDP’yi alternatif arayışına yöneltti. Hükümetin bu noktada yapması gereken, terörle mücadeleyi devam ettirmek ama aynı zamanda Kürt meselesi bağlamında atılması gereken adımları hayata geçirerek PKK’nın toplumdan manevi kopuşunu sağlamaktır.

Hükümet Kürt meselesinden PKK terörünü ayrıştırarak halkı kazanmanın yollarını arıyor. Tam da PKK’nın 90’ların devletinin ruhunu çağırdığı bir dönemde, çatışmadan doğan mağduriyetleri giderme adına bir paket açıklayan hükümet, özellikle bölge halkına tek çözümün siyasette olduğuna yönelik bir mesaj vermeyi hedefliyor.

PKK’nın dayattığı hendek ve öz-yönetim kararında ısrarcı olmak, HDP’nin her geçen gün daha da kriminalize olmasından öte bir sonuç doğurmayacaktır. Öz-yönetim dedikleri olgunun ilçelere hendek kazıp, polisi-askeri oradan uzak tutmak olduğu aşikâr. Bu hareketin dünyanın her yerinde tek bir anlamı vardır: Bağımsızlık iddiası.

7 Haziran’da HDP’ye katılan yaklaşık 3 milyonun PKK’nın keyfi şiddetine sorgusuz sualsiz göz yummayacağı düşünülemez. Bu kitle PKK’ya sonuna kadar bağlılığını bildiren kesimden sayıca daha fazladır. Bu kitlenin hassasiyetlerine cevap veremeyen bir HDP’nin tek yolu kendi kabuğuna çekilmek olur. Bu da kısır döngü içerisinde devletle mücadele etmek olacağından ne harekete ne de Kürt halkına fayda sağlar.

HDP’nin iki sene içerisindeki kazanımlarını devam ettirmesinin tek yolu IŞİD’e karşı duruşlarının bir benzerini PKK’ya da göstermesinden geçiyor. Fakat kriz anlarında dükkânın anahtarını PKK’ya teslim eden HDP bu yönde hiçbir işaret vermiyor.

Türkiye son yıllarda çokça siyaset dışı mühendislik faaliyetlerine maruz kaldı: Siyaseti değersizleştiren ve meşruiyetin kaynağını illegalitede arayan yaklaşımlar 7 Haziran itibariyle sona erdi. Siyaset dışı aktörleri siyasete mahkum etmek şüphesiz bir AK Parti başarısıdır.

HDP’nin yaslandığı ideolojik arka planın PKK’nın hayata geçirmeye çalıştığı toplumsal tahayyülden farklı olduğunu söylemek en basit ifadeyle zekamızla alay etmektir. Bugün iki seneyi bitirip üçüncü senesine giren Çözüm Süreci’ni nihayete erdiremeyişimizin temel sebebi de PKK’nın bu toplumsal arzu ve ihtiraslarını hayata geçirmek için silahtan başka bir çıkar yolu kendisinde görememesidir.

AK Parti yönetimi ilkesel olarak PKK’nın yurt içinde hiçbir şekilde silahlı eylemde bulunmasına müsaade etmeyeceğini, özellikle seçmen iradesine yönelik bir girişime asla tahammülü olmadığını göstermiş oldu. Kısacası, 7 Haziran seçimlerinde bölgedeki en önemli rakibine demokrasi oyunu kurallarına göre oynaması gerektiğini hatırlatmış oldu.

Hükümet söz konusu maddelerin okunduğu bir açıklamada kameraların karşısına geçiyorsa, prensip olarak bu başlıkları tartışmaya hazırdır ama HDP bu maddeleri siyaset sahnesine taşıyacak hiçbir gündem maddesi öneremeyecek bir görüntü sergilemeye devam etmektedir.

Türkiye’nin demokratikleşmesi argümanını Batı’da dilinden düşürmeyen bir HDP mi, yoksa bölgede “kendi örgütünün ancak mahalli komisyonu” kadar olan yapılara dahi tahammül edemeyen bir örgüt mü? Kısacası, “Türkiye’nin demokratikleşmesi” Kürtlerin anlam dünyasında hâlâ bir şeyler ifade ediyorken, HDP’nin gerçekten ne istediğine karar vermesi gerekiyor.

Değişen ülke sosyolojisine rağmen eski öğretici seküler-sol jargonun devamı olarak algılanan HDP ya da ‘gerçek İslam’ vurgusu üzerinden yapılan kongreler Kürt siyasal hareketinin gerçekleştirmeye çalıştığı açılımın yarı yolda kalmasına sebep olacaktır. Daha da kötüsü, HDP’nin ideolojik bir körlük yaşayarak kendi gündemini halka dayatmasının yan etkileri kendini önümüzdeki seçimlerde hissettirmeye başlayacaktır.

Türkiye tarihinde bir ilk olan ‘Çözüm Süreci’ siyasal iletişim dili doğru kurgulanmış bir çözüm iradesini yansıtıyor. Bu fırsatın elden kaçmaması için BDP’nin, Gezi’de ve 17 Aralık’ta gösterdiği olgunluğu hem seçim stratejisine hem de siyasal mühendislik girişimlerine karşı aldığı tutuma yansıtması gerekiyor.