Toplu bir vicdan felcinin içindeyiz. Dünyanın herhangi bir köşesinde yaşanan bir dramı birkaç saniyede tüketip kaydırmak, modern bireyin en yaygın ortak refleksi hâline geldi. Bir hastanenin vurulmasını, bir babanın evladını poşete topladığı görüntüleri, enkaz başında annesine seslenen bir çocuğun feryadını, gündelik bir bildirim notuyla aynı soğukkanlılıkla izliyoruz.

Kıbrıs, Mavi Vatan doktrini açısından yalnızca deniz yetki alanlarıyla değil, Doğu Akdeniz'de ortaya çıkan enerji koridorları ve yeni ittifak ağlarıyla da belirleyici konumdadır. Bölgedeki doğal gaz rezervleri, adayı küresel enerji jeopolitiğinin odağına yerleştirmiş; bu durum ABD, Fransa, İsrail ve Yunanistan gibi aktörlerin bölgede askerî ve ekonomik varlığını artırmasına yol açmıştır. Böylece Doğu Akdeniz, enerji, deniz hukuku ve askerî ittifakların kesiştiği yeni bir rekabet alanına dönüşmektedir. Bu bağlamda Türkiye–KKTC ilişkisi yalnızca güvenlik değil, deniz yetki anlaşmaları, enerji paylaşımı ve bölgesel diplomasi açısından da stratejik bir ortaklık niteliği taşımaktadır.

Filistin meselesi, Türkiye ve Güney Afrika arasındaki yakınlaşmayı pekiştiren en güçlü alanlardan biridir.Ortak duruş, iki ülke arasında yalnızca diplomatik bir yakınlaşma değil, ahlaki ve etik bir zemin oluşturmuştur. Erdoğan'ın Güney Afrika ziyareti, Filistin dosyası üzerinden işbirliğinin derinleştirilmesi, bölgesel ve uluslararası platformlarda koordinasyonun artırılması ve iki ülkenin vicdan odaklı diplomasiye örnek teşkil edecek ortak projeler geliştirmesi için önemli bir fırsat sundu.

Bir yıllık süreçte de her yeni aşamaya geçişte krizler çıkacağı ve sürecin çökeceği beklentisi oluştu. Bu beklentilerin sonuncusu da Komisyon'un Abdullah Öcalan'la görüşmeye gidip gitmemesi tartışmalarıyla zuhur etti. En nihayetinde Komisyon oy çokluğuyla gidilmesi yönünde karar aldı. Biraz sancılı ve spekülatif söylemlere sahne olsa da bu görüşmeden sonra sürecin yeni bir aşamaya geçtiği görülüyor.

Türkiye'nin İklim Kanunu hazırlıkları, küresel bir marka haline gelen Sıfır Atık Hareketi ve 2053 Net Sıfır Emisyon hedefi doğrultusunda attığı adımlar, Ankara'nın iklim diplomasisindeki samimiyetinin en somut göstergeleridir. 2026'daki Türkiye ev sahipliği ise teknik bir organizasyonun çok ötesinde anlamlar taşımaktadır. Bu bağlamda COP31, küresel iklim adaletinin tesisi ve finansman krizlerinin aşılması adına yeni bir uzlaşı zemini vaat etmektedir.